Over soep enzo
Over het algemeen ben ik niet zo'n soepmens. Net als bij koffie, wat ik dus echt niet lust, vind ik dat jammer. Niks zo lekker als de geur van vers gezette koffie. En ook het hele ritueel van het koffie zetten spreekt me ontzettend aan. Het doet me denken aan vroeger, toen mijn vader een paar minuten voor het begin van het acht uur journaal opstond en naar de keuken liep om koffie te zetten. Hoewel hij zich nooit met huishoudelijke taken bemoeit heeft zolang als mijn moeder dit kon doen, was het koffie zetten echt zijn ding. Ik heb sindsdien meerdere pogingen gedaan om koffie zoals ze zeggen 'te leren drinken'. Hoe leuk zou het zijn om 's morgens mijn keuken te vullen met de heerlijke geur van vers gezette koffie of om, heel Sex in the city-achtig onderweg naar het werk een beker koffie te kopen! En wat dacht je van zo'n grote kom cappuchino bestrooid met cacao?
Maar helaas, of het nou Senseo, gewone koffie of eikeltjeskoffie is, met veel melk, weinig melk, schuim, suiker of zoetjes, ik blijf het zo smerig vinden dat ik na het nemen van een slok me moet beheersen om niet mijn mond te gaan spoelen. Heel onvolwassen vind ik, maar het is niet anders.
En zo is het ook met het eten van soep, zij het in mindere mate. Niets zo gezellig als op zondag zelf gemaakte soep eten. Zij het niet dat ik zelf gemaakte soep meestal niet te pruimen vind. Ik hou sowieso niet van heldere, boullion-achtige soep. Er veel groente, stukjes kip of vermicelli in gooien helpt wat mij betreft ook echt niet. Moet ik er meteen bij zeggen dat de bloemkoolsoep van mijn oma een uitzondering was. Maar die was met de grootste fantasie dan ook geen heldere soep te noemen. In tegendeel; een dikke, romige substantie met flinke stukken bloemkool en natuurlijk de onmisbare gehaktballetjes van niet te geringe omvang. Dat was pas soep! En ik moet zeggen dat mijn tante er ook goed in slaagt deze soep der soepen van haar moeder te evenaren.
Maar verder zijn mijn ervaringen met soep niet zo geweldig. Zeker met koud weer laat ik mij toch nog weleens verleiden door de lekkere geur en de genoemde associaties met gezelligheid die een kop warme soep oproept. Groot was dan de teleurstelling na die eerste hap (waterige, zoutige boullion of juist vettige erwtensoep-drap), waarna de grote vraag kwam hoe ik die soep weg moest krijgen en als dat niet lukte, waar ik het dan in vredesnaam moest laten. Je kunt die kamerplanten geen soep blíjven geven natuurlijk...
Blij verrast was ik toen ik voor het eerst bij de Chinees een kop tomatensoep bestelde. Ik neem zelden soep vooraf. Niet alleen omdat ik dus niet zo gek op soep ben, ook zit ik er vaak zo vol van dat ik na het eten ervan niet meer ten volle kan genieten van al die heerlijke hoofdgerechten die ik wel lekker vind. Maar toen ik eens uit eten was met vrienden die een compleet driegangenmenu bestelden, wilde ik me niet laten kennen. Voor geen goud zou ik de op behangplaksel-lijkende haaienvinnensoep bestellen die mijn vader altijd nuttigde, dus ik gokte op de tomatensoep. Een openbaring! Nog nooit had ik zulke heerlijke soep geproefd! Lekker dik zonder vetlaag achter te laten, goed gevuld en vooral... zoet! Ik had natuurlijk weleens de chinese tomatensoep uit de supermarkt geproefd, maar dit was echt geen vergelijk! Ik was verrukt.
Pas jaren later vertelde iemand mij dat die zoete smaak ontstaat door het toevoegen van appelmoes. Het lijkt onzinnig, maar als je het weet, proef je het ook wel een beetje. Ik dus meteen een blik chinese tomatensoep gekocht (je moet toch ergens beginnen) en deze gemixd met een halve pot appelmoes. En inderdaad, de soep werd zoeter en begon een klein beetje op 'de echte' te lijken. Maar hetzelfde was het niet.
TOTDAT... ik bij een van mijn eerste bezoeken aan de kleine Spar bij de Wijnhaven plastic bekers zag staan met de tekst 'Verse chinese tomatensoep, ambachtelijk bereid. Restaurantkwaliteit'. Een sprankje hoop... het zou toch niet...? Ze waren niet goedkoop, 2,50 euro per beker, en dat gaf voor mij de doorslag. Dan moest het toch wel wat bijzonders zijn? Vier minuten in de magnetron, dan de apart bijgeleverde vermicelli er doorheen roeren... Een hap en ik was verkocht. Dit is goeie shit, zoals mijn broer zou zeggen. Zoet, beetje dik en met veel verse stukje kip. Met een beker vul je precies een flinke soepkom. Met wat brood erbij echt een volledige maaltijd.
Ik zag dat ze ook chinese kippensoep van hetzelfde merk verkopen. Maar die tomatensoep is zo lekker, dat kan haast niet geevenaard worden. Dus ik heb noch de moed, noch de behoefte gehad om die te proberen. Want als iets goed is, is het goed. Dus waarom nog verder zoeken? Ik heb de soep overigens nog in geen enkele andere winkel kunnen vinden. Dus loopt het water je nu in de mond? Zoek een Spar of ga, voor absolute zekerheid, naar de Spar bij de Wijnhaven. Je vindt ze in het schap bij de salades. Eet smakelijk!
Maar helaas, of het nou Senseo, gewone koffie of eikeltjeskoffie is, met veel melk, weinig melk, schuim, suiker of zoetjes, ik blijf het zo smerig vinden dat ik na het nemen van een slok me moet beheersen om niet mijn mond te gaan spoelen. Heel onvolwassen vind ik, maar het is niet anders.
En zo is het ook met het eten van soep, zij het in mindere mate. Niets zo gezellig als op zondag zelf gemaakte soep eten. Zij het niet dat ik zelf gemaakte soep meestal niet te pruimen vind. Ik hou sowieso niet van heldere, boullion-achtige soep. Er veel groente, stukjes kip of vermicelli in gooien helpt wat mij betreft ook echt niet. Moet ik er meteen bij zeggen dat de bloemkoolsoep van mijn oma een uitzondering was. Maar die was met de grootste fantasie dan ook geen heldere soep te noemen. In tegendeel; een dikke, romige substantie met flinke stukken bloemkool en natuurlijk de onmisbare gehaktballetjes van niet te geringe omvang. Dat was pas soep! En ik moet zeggen dat mijn tante er ook goed in slaagt deze soep der soepen van haar moeder te evenaren.
Maar verder zijn mijn ervaringen met soep niet zo geweldig. Zeker met koud weer laat ik mij toch nog weleens verleiden door de lekkere geur en de genoemde associaties met gezelligheid die een kop warme soep oproept. Groot was dan de teleurstelling na die eerste hap (waterige, zoutige boullion of juist vettige erwtensoep-drap), waarna de grote vraag kwam hoe ik die soep weg moest krijgen en als dat niet lukte, waar ik het dan in vredesnaam moest laten. Je kunt die kamerplanten geen soep blíjven geven natuurlijk...
Blij verrast was ik toen ik voor het eerst bij de Chinees een kop tomatensoep bestelde. Ik neem zelden soep vooraf. Niet alleen omdat ik dus niet zo gek op soep ben, ook zit ik er vaak zo vol van dat ik na het eten ervan niet meer ten volle kan genieten van al die heerlijke hoofdgerechten die ik wel lekker vind. Maar toen ik eens uit eten was met vrienden die een compleet driegangenmenu bestelden, wilde ik me niet laten kennen. Voor geen goud zou ik de op behangplaksel-lijkende haaienvinnensoep bestellen die mijn vader altijd nuttigde, dus ik gokte op de tomatensoep. Een openbaring! Nog nooit had ik zulke heerlijke soep geproefd! Lekker dik zonder vetlaag achter te laten, goed gevuld en vooral... zoet! Ik had natuurlijk weleens de chinese tomatensoep uit de supermarkt geproefd, maar dit was echt geen vergelijk! Ik was verrukt.
Pas jaren later vertelde iemand mij dat die zoete smaak ontstaat door het toevoegen van appelmoes. Het lijkt onzinnig, maar als je het weet, proef je het ook wel een beetje. Ik dus meteen een blik chinese tomatensoep gekocht (je moet toch ergens beginnen) en deze gemixd met een halve pot appelmoes. En inderdaad, de soep werd zoeter en begon een klein beetje op 'de echte' te lijken. Maar hetzelfde was het niet.
TOTDAT... ik bij een van mijn eerste bezoeken aan de kleine Spar bij de Wijnhaven plastic bekers zag staan met de tekst 'Verse chinese tomatensoep, ambachtelijk bereid. Restaurantkwaliteit'. Een sprankje hoop... het zou toch niet...? Ze waren niet goedkoop, 2,50 euro per beker, en dat gaf voor mij de doorslag. Dan moest het toch wel wat bijzonders zijn? Vier minuten in de magnetron, dan de apart bijgeleverde vermicelli er doorheen roeren... Een hap en ik was verkocht. Dit is goeie shit, zoals mijn broer zou zeggen. Zoet, beetje dik en met veel verse stukje kip. Met een beker vul je precies een flinke soepkom. Met wat brood erbij echt een volledige maaltijd.
Ik zag dat ze ook chinese kippensoep van hetzelfde merk verkopen. Maar die tomatensoep is zo lekker, dat kan haast niet geevenaard worden. Dus ik heb noch de moed, noch de behoefte gehad om die te proberen. Want als iets goed is, is het goed. Dus waarom nog verder zoeken? Ik heb de soep overigens nog in geen enkele andere winkel kunnen vinden. Dus loopt het water je nu in de mond? Zoek een Spar of ga, voor absolute zekerheid, naar de Spar bij de Wijnhaven. Je vindt ze in het schap bij de salades. Eet smakelijk!
Reacties
Een reactie posten