Greengate lente/zomer 2011
Het is natuurlijk pas januari en dus nog volop winter, maar stiekem heb ik me al zitten verlekkeren aan de nieuwe Greengate catalogus voor lente/zomer 2011 die pas verschenen is.
Gek toch, dat een mens altijd uitkijkt naar iets dat er nog niet is. Hoewel, ik kan ook echt genieten op het moment dat die lang verwachtte kerstdagen er eindelijk zijn en ook als het eerste voorjaarszonnetje tevoorschijn komt, kan ik daar heel gelukkig van worden. De lente vind ik zo'n geweldig teken van hoop; dat wat kaal, saai en dood leek, komt ineens weer tot leven en verandert in de mooiste boom of struik met een prachtige groene waas of zelfs heerlijk geurende bloesem. En dat terwijl het eruit zag alsof het nooit meer goed zou komen en rijp was voor de storthoop. Prachtig symbool voor het nieuwe leven dat God ons wil geven. Niemand is voor Hem een hopeloos geval of te ver heen. Wat doods en lelijk was, verandert Hij in een prachtige fruitboom met bloesem, die op zijn tijd vruchten voortbrengt. Daarom vind ik de belofte van lente zo mooi. Nu is de natuur niet bepaald op z'n mooist, maar met een paar maandjes is dat allemaal anders.
"Wat is het toch heerlijk om in een land met seizoenen te leven," zei mijn moeder altijd. Ben het helemaal met haar eens. Na een lange, warme zomer kan ik echt uitkijken naar de prachtige herfstkleuren en de gezelligheid van winteravonden. Maar na de feestdagen in december duurt het nooit zo lang of ik kijk alweer uit naar de lente. Eerst de dappere sneeuwklokjes die hun kopjes als eerste boven de grond uitsteken en daarna de narcissen, hyacinten en krokussen die de tuin zo lekker opfleuren. In huis heb ik al roze tulpen staan en ook potten met hyacinten en blauwe druifjes die op springen staan. En voor je het weet gaan we weer naar Pasen toe en zitten we middenin de lente.
Maar goed, Greengate dus. Hoe ze het doen weet ik niet, maar ook komend seizoen hebben ze weer nieuwe prints en de mooiste kleurencombinaties, waarvan de meeste prima bij de vorige collecties passen.
Wat me opviel is dat er veel blauw-witte prints bijzitten. Ik heb een tijdje blauw-wit servies gespaard. Ik vind het nog steeds heel mooi, maar het is echt een servies dat ik alleen gebruik als er iemand komt eten ofzo. Voor alledaags gebruik heb ik een allegaartje van Greengate, Oilily, Pip, lichtblauwe borden van de Hema en mokken van Jet. Door de kleuren pas het allemaal bij elkaar, maar is het niet echt een sjiek servies. Word 's morgens helemaal vrolijk als ik mijn boterham eet van zo'n vrolijk bord met stippen en mijn thee drink uit een gebloemde PIP mok.
Ik heb op blogs wel gezien dat sommigen hun Pip achtige spullen combineren met blauw-wit van bijvoorbeeld Ikea, maar zelf moet ik er nog een beetje aan wennen. Ik geloof dat ik het liever bij de pastels hou. Met rood natuurlijk, want dat is mijn favoriete accentkleur om de boel een beetje pittig te maken. De verbleekte pastels van shabby chic zijn nu eenmaal niet aan mij besteed. Tenminste, niet als ze niet gecombineerd worden met wat knalrood. Andere primaire kleuren zoals geel of hard blauw passen niet bij me, net zo min als oranje of hard paars. Vooral van retro prints, met veel oranje, geel en bruin, krijg ik spontaan allergische reacties. Gek hoe sommige kleuren en prints je zo'n heerlijk vrolijk of relaxed gevoel kunnen geven en andere je echt chagrijnig kunnen maken. Hoewel, misschien werkt dat niet voor iedereen zo en ben ik gewoon wat overgevoelig op dat punt.
Voor wie benieuwd is naar de nieuwe Greengate collectie, klik hier om 'm online te bekijken.
Gek toch, dat een mens altijd uitkijkt naar iets dat er nog niet is. Hoewel, ik kan ook echt genieten op het moment dat die lang verwachtte kerstdagen er eindelijk zijn en ook als het eerste voorjaarszonnetje tevoorschijn komt, kan ik daar heel gelukkig van worden. De lente vind ik zo'n geweldig teken van hoop; dat wat kaal, saai en dood leek, komt ineens weer tot leven en verandert in de mooiste boom of struik met een prachtige groene waas of zelfs heerlijk geurende bloesem. En dat terwijl het eruit zag alsof het nooit meer goed zou komen en rijp was voor de storthoop. Prachtig symbool voor het nieuwe leven dat God ons wil geven. Niemand is voor Hem een hopeloos geval of te ver heen. Wat doods en lelijk was, verandert Hij in een prachtige fruitboom met bloesem, die op zijn tijd vruchten voortbrengt. Daarom vind ik de belofte van lente zo mooi. Nu is de natuur niet bepaald op z'n mooist, maar met een paar maandjes is dat allemaal anders.
"Wat is het toch heerlijk om in een land met seizoenen te leven," zei mijn moeder altijd. Ben het helemaal met haar eens. Na een lange, warme zomer kan ik echt uitkijken naar de prachtige herfstkleuren en de gezelligheid van winteravonden. Maar na de feestdagen in december duurt het nooit zo lang of ik kijk alweer uit naar de lente. Eerst de dappere sneeuwklokjes die hun kopjes als eerste boven de grond uitsteken en daarna de narcissen, hyacinten en krokussen die de tuin zo lekker opfleuren. In huis heb ik al roze tulpen staan en ook potten met hyacinten en blauwe druifjes die op springen staan. En voor je het weet gaan we weer naar Pasen toe en zitten we middenin de lente.
Maar goed, Greengate dus. Hoe ze het doen weet ik niet, maar ook komend seizoen hebben ze weer nieuwe prints en de mooiste kleurencombinaties, waarvan de meeste prima bij de vorige collecties passen.
Wat me opviel is dat er veel blauw-witte prints bijzitten. Ik heb een tijdje blauw-wit servies gespaard. Ik vind het nog steeds heel mooi, maar het is echt een servies dat ik alleen gebruik als er iemand komt eten ofzo. Voor alledaags gebruik heb ik een allegaartje van Greengate, Oilily, Pip, lichtblauwe borden van de Hema en mokken van Jet. Door de kleuren pas het allemaal bij elkaar, maar is het niet echt een sjiek servies. Word 's morgens helemaal vrolijk als ik mijn boterham eet van zo'n vrolijk bord met stippen en mijn thee drink uit een gebloemde PIP mok.
Ik heb op blogs wel gezien dat sommigen hun Pip achtige spullen combineren met blauw-wit van bijvoorbeeld Ikea, maar zelf moet ik er nog een beetje aan wennen. Ik geloof dat ik het liever bij de pastels hou. Met rood natuurlijk, want dat is mijn favoriete accentkleur om de boel een beetje pittig te maken. De verbleekte pastels van shabby chic zijn nu eenmaal niet aan mij besteed. Tenminste, niet als ze niet gecombineerd worden met wat knalrood. Andere primaire kleuren zoals geel of hard blauw passen niet bij me, net zo min als oranje of hard paars. Vooral van retro prints, met veel oranje, geel en bruin, krijg ik spontaan allergische reacties. Gek hoe sommige kleuren en prints je zo'n heerlijk vrolijk of relaxed gevoel kunnen geven en andere je echt chagrijnig kunnen maken. Hoewel, misschien werkt dat niet voor iedereen zo en ben ik gewoon wat overgevoelig op dat punt.
Voor wie benieuwd is naar de nieuwe Greengate collectie, klik hier om 'm online te bekijken.
Reacties
Een reactie posten