Dog whisperer Cesar Millan

Zoals de meesten van jullie weten, heb ik niet alleen twee Ragdoll katten (Pippa en Boots), maar ook een West Highland White Terrier, Robin. Mijn hond is inmiddels zeven jaar oud en over het algemeen heel lief en sociaal.


 Maar hij heeft ook wat vervelende trekjes. Zo houdt hij niet van dieren of rennende mensen op tv. Als hij die ziet of hoort, rent hij op de tv af en begint er hard naar te blaffen. Ook is hij niet zo dol op sommige mannen die we buiten tegenkomen. Hij kan dan ineens naar iemand uitvallen en hem in zijn broek happen. Hij bijt nooit door, maar dat happen is natuurlijk al genoeg om iemand flink de stuipen op het lijf te jagen. Het vreemde is dat ik meestal niet van te voren weet naar welke mannen hij lelijk gaat doen. Rennen of donkere kleding helpen in elk geval niet mee en maken de kans groter dat hij hapt. Voor de zekerheid hou ik hem altijd kort als iemand ons van voren tegemoet komt, zeker als het een man of een jogger is.


Een ander lastig trekje is dat hij ontzettend opgewonden kan raken. Dit gebeurt bijvoorbeeld als ik na mijn werk thuis kom. Hij stuitert dan door de gang en blaft de eerste vijf minuten naar alles en iedereen als we uitgaan. Maar het ergst is hij als we ergens samen naartoe gaan. Of het nou met de metro naar de hondentrimmer is of met de trein naar familie, hij is dan zo opgewonden dat hij aan een stuk door blaft en om me heen springt. Hij voelt het al als ik bijvoorbeeld mijn weekendtas ga inpakken. Dan is hij direct alert en opgewonden, wat tot een climax komt op het moment dat ik mijn jas en zijn riem van de kapstok pak.


Nou weet ik best dat ik mijn dieren, en vooral Robin, behoorlijk verwen. Ik ben single, dus ik beschouw mijn beestenboel een beetje als mijn kinderen. Ze slapen bij me op bed, liggen op de bank en krijgen vaak iets als ze bedelen als ik zit te eten. Het zou misschien anders zijn als ik een gezin had, maar nu ik in mijn eentje ben vind ik het niet zo'n punt. Alleen dat blaffen en happen vind ik wel heel vervelend, zeker ook voor anderen. Dus toen mijn zus aankwam met de Dog whisperer, was ik toch wel benieuwd wat die te melden had. Ik had zijn programma op National Geographic nooit gezien, omdat ik programma's met dieren vermijd vanwege het blaffen van Rob. Op Oudejaarsavond logeerde ik met Robin bij mijn zus en zij vond dat we best zo'n programma konden kijken zonder dat de hond de tent afbrak. Ik had zo mijn bedenkingen, maar wilde ook wel graag die dog whisperer in actie zien. Mijn zus sprak Robin streng toe en wees hem een kussen waar hij op moest blijven liggen. Een paar keer wilde hij opstaan en blaffend naar de tv lopen, maar na een paar keer corrigeren bleef hij wonderbaarlijk genoeg liggen en leek niet meer geinteresseerd in de honden op tv. Ik was onder de indruk!


In zijn programma wordt Cesar Millan ingeschakeld door mensen die een hond met een bepaald probleem hebben. Opvallend vond ik dat hij helemaal niet tegen de hond praat of hem aanhaalt. Maar door zijn houding weet hij de honden in een rustige, onderdanige houding te krijgen, die hij 'calm-submissive energy' noemt. Eventueel ongewenst gedrag corrigeert hij door slechts een klein tikje of klopje op de zijkant van de hond te geven. Geen stemverheffing of snoepjes. Alleen zijn aanwezigheid lijkt genoeg om een hond zover te krijgen dat hij Cesar als zijn leider ziet en hem volgt.


Hier ligt de kern van zijn 'leer'. Volgens hem behandelen we honden als mensen en geven we ze wat wij graag willen geven, namelijk affectie. Maar dit is niet wat honden in de eerste plaats nodig hebben. Honden hebben een leider nodig. Net als in het wild de roedel een leider heeft die de baas is en structuur geeft aan het dagelijks leven van de honden, heeft een 'huishond' een baas nodig die hem duidelijkheid en discipline geeft. Als een baas die rol niet op zich neemt, dan doet de hond dit, met alle vervelende gevolgen van dien.

Hoe weet je wie de baas is bij jou in huis? Gaat de hond als eerste de deur door en loopt hij voor zijn baas uit bij het uitlaten? Bepaalt hij wanneer hij eten krijgt, wanneer hij snoep krijgt en wanneer er gespeeld wordt? Dan is de hond de baas. Oftewel, Robin zwaait de scepter bij mij in huis. En waar komt dat door? Doordat ik niet de leider ben die hij nodig heeft en die ik hoor te zijn. Ik heb inmiddels via bol.com twee boekjes van Cesar Millan gekocht en met de tips die hij hierin geeft, probeer ik het een en ander te veranderen. Zo probeer ik constant door middel van 'calm-assertive energy'  de hond (en de katten) te laten voelen dat ik de leider van onze roedel ben en Robin dus de volger. Geen schreeuwen, maar overwicht hebben door houding en uitstraling. Verder kleine dingen, zoals bij thuiskomst de hond niet aaien, toespreken of oogcontact maken, die een groot verschil maken. De hond wordt daardoor veel rustiger en wordt 'calm-submissive', zoals een hond volgens Cesar hoort te zijn.


Cesar is van mening dat een hond drie dingen van ons nodig heeft: beweging, discipline en affectie. In die volgorde! Wij geven hem eigenlijk alleen affectie. Dat lijkt leuk, maar daar help je een hond niet mee. Vooral omdat we hem vaak op de verkeerde momenten aanhalen en zo bepaald probleemgedrag alleen maar versterken.


 Ik vind het heel lastig om niet zoveel tegen Robin te praten (honden moeten vooral hun neus en daarna hun ogen gebruiken, pas in de laatste plaats hun oren), maar merk wel dat ik door mijn toon vaak zijn opgewonden staat alleen maar verergerde. Ik haalde hem constant aan en dacht dat het zielig zou zijn als ik minder affectie zou tonen. Maar het tegendeel blijkt waar! Nu ik minder tegen hem praat, reageert hij beter op mijn houding en is hij veel rustiger. Als we de deur uit gaan, loop ik voorop en laat ik hem niet als eerste de lift induiken. Zo weet hij dat ik de leider ben en dat hij moet volgen. Nu loopt hij niet meer voor me uit buiten, maar wandelt hij zonder te trekken naast me. Hij voelt dat ik de situatie onder controle heb, waardoor hij niet meer op zijn hoede hoeft te zijn als er 'een enge man'  of een jogger aankomt. Je merkt dat een hond het eigenlijk veel fijner vindt om te kunnen volgen en de leiding uit handen te geven, zeker een Westie zoals Rob. Hij is veel rustiger en ontspannen. We (vooral ik) hebben nog veel te leren, maar ik zie nu al een wereld van verschil.


 Dus voor iedereen met een probleemhond of zoals ik, met een hond die noodgedwongen de leiding op zich heeft genomen waardoor hij de boel runt, lees eens een boek van Cesar Millan! Totaal anders dan Martin Gaus en alle andere bekende hondentrainers, maar naar mijn idee veel natuurlijk en logischer! Bij bol.com kun je Cesar's Way en Be the pack leader nu voor 10 euro per stuk kopen. Bovendien is er een actie waarbij je gratis een derde boek, cd of dvd van dezelfde prijs mag uitzoeken. Snel naar bol.com dus!


Reacties

Populaire posts

Greengate lente/zomer 2011

The boy in the striped pyjamas

Nieuwe PIP prints