Een romantische dag in het park
Elk jaar als ik lees dat de Dag van de romantische muziek weer georganiseerd wordt, ben ik van plan er naar toe te gaan. Maar altijd komt er iets tussen, is het geen mooi weer of heb ik simpelweg geen zin om ervoor naar Rotterdam te gaan.
Zo niet dit jaar! Gisteren ben ik in nog geen half uur naar het park bij de Euromast gelopen om nu eindelijk eens de sfeer te proeven van dit romantische festijn. En romantisch was het! Alleen de entourage is natuurlijk al geweldig. Combineer dat met honderen picknickende mensen en mooie pianomuziek en het plaatje is compleet. Overal zag je kleedjes op het gras uitgespreid en zelfs lange tafels, gedekt met witte tafellakens en complete serviezen. Wijn, stokbroden, thee en allerlei hapjes... je zou er trek van krijgen.
En dan de kleding! Het bleek dat een groot deel van de bezoekers zich echt op dit dagje park kleden; dames in lange jurken, bloemenrokken, mantelpakjes, maar allemaal met een hoed op het hoofd. En ook daarin was nogal verschil. Er waren extravagante hoeden bij, moderne, klassieke... En voor de bezoekers die hun hoed vergeten waren of door de andere hoeddragers werden aangestoken, waren er verschillende kraampjes waar men alsnog een fraai hoofddeksel kon aanschaffen. Voor de mannen was het een stuk eenvoudiger; lichte broek, een casual overhemd, al dan niet met blauwe blazer, en op het hoofd een witte hoed a la Rik Felderhof.
En dan zouden we bijna de muziek vergeten. Er waren verschillende podia met daaromheen houten klapstoeltjes. Piano, gitaar, cello, zang.. en alles even romantisch. Toen het zonnetje begin van de middag ook nog ging schijnen, was het plaatje compleet.
Zo niet dit jaar! Gisteren ben ik in nog geen half uur naar het park bij de Euromast gelopen om nu eindelijk eens de sfeer te proeven van dit romantische festijn. En romantisch was het! Alleen de entourage is natuurlijk al geweldig. Combineer dat met honderen picknickende mensen en mooie pianomuziek en het plaatje is compleet. Overal zag je kleedjes op het gras uitgespreid en zelfs lange tafels, gedekt met witte tafellakens en complete serviezen. Wijn, stokbroden, thee en allerlei hapjes... je zou er trek van krijgen.
En dan de kleding! Het bleek dat een groot deel van de bezoekers zich echt op dit dagje park kleden; dames in lange jurken, bloemenrokken, mantelpakjes, maar allemaal met een hoed op het hoofd. En ook daarin was nogal verschil. Er waren extravagante hoeden bij, moderne, klassieke... En voor de bezoekers die hun hoed vergeten waren of door de andere hoeddragers werden aangestoken, waren er verschillende kraampjes waar men alsnog een fraai hoofddeksel kon aanschaffen. Voor de mannen was het een stuk eenvoudiger; lichte broek, een casual overhemd, al dan niet met blauwe blazer, en op het hoofd een witte hoed a la Rik Felderhof.
En dan zouden we bijna de muziek vergeten. Er waren verschillende podia met daaromheen houten klapstoeltjes. Piano, gitaar, cello, zang.. en alles even romantisch. Toen het zonnetje begin van de middag ook nog ging schijnen, was het plaatje compleet.
Even waande ik me terug in een tijd met galante mannen en vrouwen met ruisende rokken. Thee drinken uit kopjes van teer porselein in plaats van plastic bekertjes uit de automaat, heren die dames 'het hof maken' in plaats van iemand versieren in het café, smachtende liefdesbrieven op geurende briefpapier in plaats van smsjes... soms kan ik er wel naar verlangen. En getuige de vele in stijl geklede bezoekers met picknickmanden en rieten koffers ben ik niet de enige! '
Wat leuk om dit te zien!
BeantwoordenVerwijderenLiefs Claudia