Allemaal beestjes

Beetje zon, beetje wolken, niet te warm; een perfecte dag voor de dierentuin! Eindelijk na al die jaren ben ik weer eens naar Diergaarde Blijdorp geweest. De drukke en steeds voller wordende parkeerplaats maakte me even een beetje onrustig. Ik kreeg spontaan van die Efteling beelden met, zoals het park het noemt, 'gezellige bedrijvigheid', oftewel lange rijen en krijsende kinderen. Dat laatste klopte wel, maar met de drukte viel het in het park gelukkig mee.

Na zo'n twaalf jaar is er echt nauwelijks nog iets te herkennen van de oude dierentuin die ik me herinner uit mijn jeugd. Er zijn nu verschillende routes aangelegd die duidelijk met bordjes worden aangegeven. Zo weet je tenminste zeker dat je niks mist. Het enige dat nog enigszins herkenbaar en dus een beetje oud is, is de Riviera hal. De slangen, de schildpadden en hagedissen... zelfs die indringende geur en de vochtigheid zijn er nog als vanouds.

Blijdorp is, heel begrijpelijk, ook een stuk commercieler geworden. Was je vroeger als kind aangewezen op die paar plastic beestjes die ze verkochten in het piepkleine winkeltje bij het restaurant, nu vind je bijna op elke hoek wel een kiosk of  'Jungle shop' waar je alles op dierengebied kunt kopen. Van WNF knuffelbeesten (ik heb me ingehouden) tot sleutelhangers en van platenboeken tot T-shirts.
Ook zijn er nu meer restaurants en stalletjes waar je eten en drinken kunt kopen. Weliswaar blijft het aanbod beperkt tot patat, hamburgers en frikadellen, maar aangezien het grootste deel van de bezoekers bestaat uit ouders met kleine kinderen, is er waarschijnlijk minder behoefte aan clubsandwiches of broodjes gezond.

Wat betreft de dieren en hun behuizing is er veel verbeterd. Vooral het Oceanium is helemaal geweldig. Ik was een beetje bang dat het na alle positieve verhalen tegen zou vallen en dat het niet meer zou zijn dan die ene glazen buis die je altijd in bladen en op tv ziet. Maar het was veel groter en uitgebreider. Natuurlijk zijn die glazen wanden, waarbij de haaien zo over je hoofd zwemmen, spectaculair. Maar ook de aquaria met tropische vissen, de roggen, kwallen en anemonen waren heel mooi om te zien. Het leukst waren de pinguins. Door de glazen wanden kon je zowel onder als boven water kijken, waardoor je ze constant door het water ziet duiken. De foto's zijn helaas wat wazig, maar dat komt door de vieze ramen die de pinguins met hun geplons constant nat spetteren.

Natuurlijk moest ik nog even op kraamvisite bij de olifanten, waar afgelopen week een babyolifantje geboren is. De grote olifanten stonden constant in een grote kring om haar heen, zodat je alleen af en toe een glimp van haar op kon vangen. Vooral de moeder hield de kleine angstvallig in de gaten en zorgde er steeds voor dat het jong tussen haar poten bleef.

Bij de tijgers had ik minder geluk. Vorige week mochten de twee pasgeboren jongen voor het eerst naar buiten. Heel even zag ik een kleintje rennen, maar die dook meteen de bosjes in, waar het bleef zitten. Horen kon je ze wel luid en duidelijk; ze schreeuwden en krijsten de hele boel bij elkaar met z'n tweeen.

Bij de giraffen is in april de ooievaar langs geweest. En hoewel girafje Dorus al een behoorlijke lengte heeft, is ze vergeleken de rest van de club nog een klein opdondertje. Ze kunnen je echt aankijken, die giraffen. Met die grote ogen en die lange wimpers lijken het net lonkende dames.

Natuurlijk waren er veel meer beesten die grappig, mooi of indrukwekkend waren. De nieuwsgierige stokstaardjes, die slaperige ijsbeer die ongegeneerd languit ging liggen, de prachtige vlinders in het tropisch warme vlinderhok... teveel om op te noemen. Ze verdienen dan ook zeker een tweede bezoek. Maar goed dat ik gekozen heb voor een abonnement, dat ik met de Rotterdampas voor slechts 33 euro kon kopen. Zo kan ik nog heel veel keer langskomen om ook de minder opvallende dieren eens wat beter te bekijken.