Goed op weg met de Koningskerk
Zoals sommigen van jullie weten, was het vinden van een kerk een van de dingen die hoog op mijn lijstje stonden bij het settelen in Rotterdam. Dat bleek alleen niet zo eenvoudig en na anderhalf jaar heb ik nog steeds geen gemeente gevonden waar ik me helemaal thuis voel en waar ik elke zondag naartoe wil.
Want even voor de duidelijkheid, ik zoek geen kerk waar ik een keer in de week een uurtje naartoe ga om vervolgens weer het 'normale' leven op te pakken. Ik zie mijn geloof niet als iets voor op zondag, iets dat gescheiden is van de rest van mijn leven. Voor mij is het veel meer dan dat. Ik meet iemands geloof niet af aan of iemand naar de kerk gaat. Iemand kan zijn leven lang elke zondag in de kerk zitten zonder een persoonlijke relatie met God te hebben. Met alle respect, ik denk niet dat het naar de kerk gaan je dan veel helpt. Of dat je God er nou zoveel plezier mee doet. God is iemand die betrokken wil zijn bij elk aspect van je leven. En hoewel Hij daar recht op heeft, zal Hij zich nooit opdringen. Hij zoekt mensen die Hem zoeken en ernaar verlangen bij Hem te zijn. Elke dag.
Ik bedoel niet dat ik naar de kerk gaan niet belangrijk vind. Integendeel. Het is belangrijk dat je je voeding krijgt en bezig bent met de dingen van de Heer. Bovendien zijn je medegelovigen je geestelijke broers en zussen, de gemeente is geestelijk gezien je familie. Je bent er om van elkaar te leren, elkaar te bemoedigen, te troosten en samen te bouwen aan Gods koninkrijk. Vandaar dat het vinden van een gemeente zo belangrijk voor me is. Ik wil op zondag een stevige preek waar ik de week mee door kom, ik wil andere gelovigen ontmoeten, ik wil weer bij een bijbelstudiekring en ik wil een plek in de gemeente waarop ik mijn talenten kan gebruiken.
Ondanks dat ik al heel veel kerken in Rotterdam heb bezocht en ik nergens meteen het gevoel had van 'Dit is het!', heb ik nu wel een gemeente gevonden waar ik zeker vaker naartoe wil gaan. Met Pasen ben ik naar de Koningskerk op de Kop van Zuid geweest. Dit is van origine een schipperskerk. Gereformeerd en nogal behoudend. Zelf kom ik meer uit de evangelische hoek, dus het mag van mij allemaal wel wat blijer. Het was precies een jaar geleden dat ik voor het laatst in de Koningskerk was en het contrast met vorig jaar Pasen was enorm. Er werden liedjes uit de Opwekkingsbundel gezongen, er was een heuse praiseband en ja, er gingen zelfs wat handen de lucht in! Dat terwijl ik me vorig jaar reuze opgelaten voelde toen ik me, na me de hele dienst te hebben ingehouden, liet gaan bij het 'U zij de glorie' en een hand omhoog deed. Werd er vorig jaar nogal langzaam en weinig enthousiast gezongen, nu werden alle liedjes uit volle borst en met passie gezongen.
De prediking van de Zuid-Afrikaanse dominee was altijd al goed, maar het leek de mensen nu ook echt te raken. Hij vertelde over evangelisatie-acties van de gemeente en de betrokkenheid bij projecten van de Voedselbank. Dat leek er meer op!
Afgelopen zondag ben ik opnieuw naar Zuid gegaan, waar ik ontzettend hartelijk werd ontvangen door de dominee en zijn vrouw. Zij hebben mijn ouders nog gekend en herinnerden zich ook nog veel van hen. Ze bleken via een tante ook op de hoogte te zijn van de vrouwenopvang die ik heb gehad, dus het voelde echt als een soort thuiskomen. Ik werd voorgesteld aan hun zoon, die vol enthousiasme over de Koningskerk vertelde en over de projecten waar zij mee bezig zijn. Ze worstelen erg met de veranderingen die er gaande zijn, vooral omdat de oudere, meer behoudende gemeenteleden soms veel moeite hebben met de meer evangelische weg die de kerk is ingeslagen. Maar persoonlijk vind ik dat ze zo door mogen gaan; de gemeente leeft, Christus staat centraal en ze zetten zich in voor de wijk en voor Rotterdam om zo hun geloof op een praktische manier uit te dragen.
Kortom, vette thumbs up voor de Koningskerk!
Want even voor de duidelijkheid, ik zoek geen kerk waar ik een keer in de week een uurtje naartoe ga om vervolgens weer het 'normale' leven op te pakken. Ik zie mijn geloof niet als iets voor op zondag, iets dat gescheiden is van de rest van mijn leven. Voor mij is het veel meer dan dat. Ik meet iemands geloof niet af aan of iemand naar de kerk gaat. Iemand kan zijn leven lang elke zondag in de kerk zitten zonder een persoonlijke relatie met God te hebben. Met alle respect, ik denk niet dat het naar de kerk gaan je dan veel helpt. Of dat je God er nou zoveel plezier mee doet. God is iemand die betrokken wil zijn bij elk aspect van je leven. En hoewel Hij daar recht op heeft, zal Hij zich nooit opdringen. Hij zoekt mensen die Hem zoeken en ernaar verlangen bij Hem te zijn. Elke dag.
Ik bedoel niet dat ik naar de kerk gaan niet belangrijk vind. Integendeel. Het is belangrijk dat je je voeding krijgt en bezig bent met de dingen van de Heer. Bovendien zijn je medegelovigen je geestelijke broers en zussen, de gemeente is geestelijk gezien je familie. Je bent er om van elkaar te leren, elkaar te bemoedigen, te troosten en samen te bouwen aan Gods koninkrijk. Vandaar dat het vinden van een gemeente zo belangrijk voor me is. Ik wil op zondag een stevige preek waar ik de week mee door kom, ik wil andere gelovigen ontmoeten, ik wil weer bij een bijbelstudiekring en ik wil een plek in de gemeente waarop ik mijn talenten kan gebruiken.
Ondanks dat ik al heel veel kerken in Rotterdam heb bezocht en ik nergens meteen het gevoel had van 'Dit is het!', heb ik nu wel een gemeente gevonden waar ik zeker vaker naartoe wil gaan. Met Pasen ben ik naar de Koningskerk op de Kop van Zuid geweest. Dit is van origine een schipperskerk. Gereformeerd en nogal behoudend. Zelf kom ik meer uit de evangelische hoek, dus het mag van mij allemaal wel wat blijer. Het was precies een jaar geleden dat ik voor het laatst in de Koningskerk was en het contrast met vorig jaar Pasen was enorm. Er werden liedjes uit de Opwekkingsbundel gezongen, er was een heuse praiseband en ja, er gingen zelfs wat handen de lucht in! Dat terwijl ik me vorig jaar reuze opgelaten voelde toen ik me, na me de hele dienst te hebben ingehouden, liet gaan bij het 'U zij de glorie' en een hand omhoog deed. Werd er vorig jaar nogal langzaam en weinig enthousiast gezongen, nu werden alle liedjes uit volle borst en met passie gezongen.
De prediking van de Zuid-Afrikaanse dominee was altijd al goed, maar het leek de mensen nu ook echt te raken. Hij vertelde over evangelisatie-acties van de gemeente en de betrokkenheid bij projecten van de Voedselbank. Dat leek er meer op!
Afgelopen zondag ben ik opnieuw naar Zuid gegaan, waar ik ontzettend hartelijk werd ontvangen door de dominee en zijn vrouw. Zij hebben mijn ouders nog gekend en herinnerden zich ook nog veel van hen. Ze bleken via een tante ook op de hoogte te zijn van de vrouwenopvang die ik heb gehad, dus het voelde echt als een soort thuiskomen. Ik werd voorgesteld aan hun zoon, die vol enthousiasme over de Koningskerk vertelde en over de projecten waar zij mee bezig zijn. Ze worstelen erg met de veranderingen die er gaande zijn, vooral omdat de oudere, meer behoudende gemeenteleden soms veel moeite hebben met de meer evangelische weg die de kerk is ingeslagen. Maar persoonlijk vind ik dat ze zo door mogen gaan; de gemeente leeft, Christus staat centraal en ze zetten zich in voor de wijk en voor Rotterdam om zo hun geloof op een praktische manier uit te dragen.
Kortom, vette thumbs up voor de Koningskerk!
Reacties
Een reactie posten