Belevenissen van een stadsmuis

Zoals beloofd hier de foto's van de posters met de viooltjes die ik heb ingelijst en opgehangen. Bij Xenos vond ik voor heel weinig geld een paar mooie lijsten. Ook mijn 'Keep calm and carry on' print zit nu in een witte lijst. Staat toch mooier. In mijn slaapkamer heb ik deze twee platen opgehangen. Volgens mij van dezelfde kunstenaar, want ze zijn in dezelfde stijl. Hoe dan ook, ze passen mooi bij elkaar. In de buffetkast nog een klein vrolijk schilderijtje.. En ook op het toilet eentje! Maar dan met een roze lijst. En een grote lijst in de hal. Dit is het eerste dat je ziet als je de voordeur open doet. Word je vrolijk van toch? En tot slot dit schattige roodborstje... En nu we het toch over vogeltjes hebben; ik vond gisteren bij V&D deze geweldige kaarsenstandaard. Is hij niet fantastisch?

Gisteravond werd voor de zevende keer het Veerhavenconcert gehouden. Al jaren ga ik met veel plezier naar Raadhuis Klassiek in Oud-Beijerland. Op het podium over de Vliet speelt het Rotterdams Philharmonisch concert de meest uiteenlopende klassieke muziek onder leiding van dirigent Cor van den Linden. Maar omdat ik nu in Rotterdam woon, is het toch handiger om iets dichter bij huis te zoeken. Het concert in de Veerhaven is vergelijkbaar met Raadhuis Klassiek. Alleen is het, hoe kan het ook anders, wat groter opgezet. De locatie is natuurlijk geweldig. De Veerhaven is immers een van de mooiste plekjes van Rotterdam. Het podium dreef als het ware in het water met daarvoor een ponton met de stoelen voor de genodigden. Op de kade waren stoelen en een soort tribune gemaakt vanwaar je ook goed zicht had op het orkest. Het was de hele dag druilerig weer, dus ik was bang dat ik 's avonds niet kon gaan. Een concert in de regen vond ik niet zo'n aantrekkelijk vooruitzicht. Maar aa

Vorige week was ik ineens in een creatieve bui. Er was niks op tv, mijn boek was net uit, dus ik dacht: "Kom, ik pak een pot verf!" Ik denk er al een tijdje over om mijn eettafel een ander kleurtje te geven. Ik heb 'm al jaren en vroeger was hij gewoon grenen. Zo'n twee jaar geleden heb ik 'm wit geschilderd. Vind ik nog steeds wel leuk, maar sinds ik dat muurtje licht blauw heb geverfd, heb ik de smaak van de pastels te pakken. Ik had nog veel blauwe verf over, dus daar ben ik mee aan de slag gegaan. Ik heb alleen de bovenkant gedaan, want de combinatie met witte poten vond ik wel mooi. En de rest ook blauw maken kan altijd nog. Het was natuurlijk eigenlijk muurverf, maar die matte kleur staat eigenlijk wel leuk. Wat rustieker dan zo'n glanslak. Na het schilderen was mijn crea bui nog niet voorbij, maar ik had geen idee wat ik nog meer kon schilderen. Toen viel mijn oog op de servetten van Cath Kidston die ik een tijdje geleden bij Loods 5 gekocht heb. Vo

Ik was het internet gisteren aan het afstruinen voor wat voorbeelden van schilderijtjes van bloemen of vogels, zodat ik weer eens zelf met kwast en verf aan de gang kon gaan. Daarbij vond ik geweldige aquarellen van viooltjes. Ik ga het nog wel eens zelf proberen, maar deze waren zo mooi, die wilde ik gewoon zo aan de muur hebben. Ik heb daarom een heel stel uitgeprint op A4 en A3 formaat. Op een enkel echt kleine afbeelding na, lukte het vergroten prima met als resultaat een stel super leuke posters. Dit weekend gauw op zoek naar wat leuke lijsten en ophangen maar! Ben echt helemaal weg van viooltjes. Die mooie kleuren en dat vrolijke 'gezichtje'... geweldig. Dus al komt de regen met bakken uit de hemel, zulke bloemen mogen van mij altijd aan de muur. Zodra ze hangen, krijgen jullie de foto's te zien! Hieronder vast een voorproefje van mijn schattige 'pansies'...

Ondanks dat ik vrijdag vrij was en dus een lekker lang weekend had, is het weer voorbij gevlogen. Voor ik er erg in had was het alweer maandagochtend en kwam de regen met bakken uit de hemel. Dat was vrijdag gelukkig anders. Mijn collega trouwde die dag, dus we liepen al de hele week te duimen voor droog weer. Met succes, want het was een warme, zonnige dag. We waren zelfs blij toen we bij het aansnijden van de taart naar buiten konden. Het Van Capellehuis, waar de plechtigheid plaatsvond, heeft een mooie tuin aan het water. Door de bomen was er veel schaduw en stond er een lekker windje, precies goed dus! Zaterdag ben ik naar de opening geweest van het Bram Roza Festival in Nieuw-Beijerland. Het thema van het festival is dit jaar 'Dichter bij de dieren'. 's Middags werd op het Gors een muzikaal toneelstuk opgevoerd door kinderen van diverse scholen. Mijn nichtje speelde mee, dus natuurlijk zat er veel familie in het publiek! Net als andere jaren staan er versprei

Hoe komt het toch dat de engelsen zo goed zijn in het schrijven en verfilmen van detectives? Voor mij kunnen amerikaanse, schreeuwerige series als CSI en sombere, duitse krimi's als Derrick en Der Alte echt niet tippen aan britse toppers als Inspector Morse, Lewis, A touch of Frost en Inspector Lynley Mysteries. In amerikaanse series lopen de dames rond in korte rokjes en hoge hakken en komen mannen met flitsende zonnebrillen en strakke pakken met technische snufjes waarmee ze elke misdaad oplossen aan de hand van een enkele haar. Duitse krimi's spelen zich meestal af tussen de prostituées en drugshandelaren. Heel somber allemaal. Om nog maar te zwijgen van dat taaltje.. 'der Harry'.... Het begon natuurlijk met de whodunit's van de koningin van de misdaad Agatha Christie. Als dochter van een absolute detectiveliefhebber ben ik opgegroeid met Tien kleine negertjes en Moord op de Orient Express. De verfilmingen met Miss Marple en Poirot in de hoofdrol vind ik nog st