Daar aan de kust

Ik ben iemand die alles tot op de minuut plant en overal lijstjes voor maakt, maar soms zijn de onverwachte, spontane gebeurtenissen het leukst. Zo ook dit weekend, dat heel anders is verlopen dan ik had gedacht.

De lunch bij een oom en tante vrijdagmiddag was eigenlijk de enige afspraak die ik voor dit weekend in mijn agenda had staan. Maar 's avonds belde mijn broer of mijn zus en ik zin hadden om zaterdagavond bij hen in Den Haag te komen eten. We konden ook blijven slapen als we dat leuk vonden. Audrey had helaas al andere plannen, maar mij leek het wel leuk om te gaan. Zeker omdat ik hun nieuwe appartement nog niet ingericht had gezien. Maar met de hond in de trein is zo'n gedoe, dus ik besloot gewoon 's avonds bij hen te gaan eten en daarna weer terug naar Rotterdam te gaan.

Maar na het eten was het eigenlijk nog te gezellig om alweer terug te gaan. Bovendien hadden we het opblaasbed uitgeprobeerd dat Dick en Shia die middag speciaal voor loge's hadden gekocht. Voor ik het wist was het bed al helemaal opgemaakt en stelde Shia voor om even Robin in Rotterdam op te gaan halen zodat we samen konden blijven slapen.

Hond is altijd in voor een uitje, dus die was door het dolle heen toen hij mee mocht naar Den Haag. De volgende dag was het voor hem helemaal feest. Bij Dick in de buurt is een heel leuk hondenveldje waar hij heerlijk los kan rennen en met andere honden kan spelen. Vooral Boris de Schotse Terrier bleek een leuke speelkameraad. Verschillende hondenbaasjes dachten dat ze ons vaker hadden gezien, dus Rob en ik mixen blijkbaar goed met de sjieke hondjes in Benoordenhout. Het baasje van Boris, een keurige oudere dame, vertelde me fijntjes dat haar hond uit Moskou is gehaald om mee te dekken, maar dat meneer kieskeurig is en dat gewoon vertikt. "Heel begrijpelijk hoor," aldus de dame, "ik zou me daar ook niet voor laten gebruiken."

Na een uitgebreid ontbijt met bagels en warme broodjes zijn we richting Scheveningen gegaan dat op slechts tien minuutjes afstand ligt. Wat mij betreft is er niks lekkerder dan een flinke wandeling langs het strand. Rob is gek op zand, dus die had de tijd van zijn leven. Ik heb 'm heel even losgelaten zodat hij met een andere hond kon spelen, maar even daarna ging hij luid blaffend en kuiten happend achter een jogger aan, dus maar weer snel aangelijnd.

Zeelucht maakt hongerig, dus na een uurtje zijn we neergeploft op het terras bij visrestaurant Simonis. Een enorm bord kibbeling op, waardoor ik bijna terug naar de auto gerold moest worden. Robin was ook helemaal versleten. Op de weg terug naar Rotterdam heeft hij bijna de hele tijd liggen slapen en terwijl ik dit schrijf, ligt meneer languit op de grond. Helemaal op.

Van Shia heb ik haar Oilily stippenservies gekregen, omdat het niet past bij hun nieuwe inrichting. Ik ben gek op stippen en zolang ik me kan heugen vind ik dat servies al leuk, dus ik heb me meteen gemeld toen ze vroeg of iemand interesse had. Inmiddels staan de theepot, de suikerpot, het melkkanntje en de theekommen op m'n oude bureau helemaal gezellig te wezen. Je wordt toch al vrolijk als je ernaar kijkt? Samen met de schitterende pioenrozen die een collega voor me meebracht uit zijn tuin, is het voor mij pure 'instant happiness'.

Pioenen zijn mijn favoriete bloemen. Als de bolle knoppen na een paar dagen openbarsten en die enorme bloemen vol pracht en geur je stil maken van verwondering, dan loopt mijn hart over en komen vanzelf die prachtige regels bij me op: "Then sings my soul, my Saviour God, to Thee, how great Thou art, how great Thou art...!"