Kastanjes

Een van de dingen die ik zo geweldig vind aan de herfst zijn kastanjes. Ik kan gewoon niet langs een kastanjeboom lopen zonder te kijken of er toevallig zo'n mooi glimmende joekel op de grond gevallen is. En als ik er dan eentje zie, moet ik 'm gewoon oprapen. Het is echt pure hebzucht. Langs het water waar ik mijn hond elke dag uitlaat, staat een hele rij kastanjebomen, waarvan er twee met kastanjes. De afgelopen weken heeft het vol gelegen met prachttige grote kastanjes. Dus je begrijpt het al, na elke uitlaatronde puilden mijn zakken uit. Niemand die ze daar verder opraapt, onbegrijpelijk! En dus blijf ik rapen, zelfs al heb ik al een mand vol staan thuis.

Maar wat doe je ermee? Ik vond het zonde van die hele berg glimmers om ze zomaar in een mand in de gang te laten liggen, dus heb ik een windlicht tot bijna de helft ermee gevuld. Kaars ertussen gefrommeld en klaar. Met de rest heb ik een krans gemaakt. Lastige was wel dat de kastanjes natuurlijk niet goed op elkaar aansluiten, waardoor je grote 'gaten' in je krans krijgt. Die heb ik opgevuld met wat van dat harige spul, ik weet niet goed wat het is. Je kunt het onder andere bij Xenos krijgen.

Als ik al hebberig word van wilde kastanjes, dan geldt dat nog veel meer voor tamme kastanjes. Ik weet maar een plekje waar die groeien, dus regelmatig ben ik in mijn lunchpauze gaan kijken of ze al gevallen waren. Op de een of andere manier deden ze er veel langer om te rijpen dan de wilde kastanjes, waardoor mijn geduld danig op de proef werd gesteld.
Maar vandaag was het eindelijk zover; de eerste tamme kastanjes zijn gevallen! Vaak moet je ze nog uit de stekelige schil halen, wat wel enige oefening vereist. Het beste klem je de schil tussen je voeten en wip je de kastanje er als het ware uit door je voeten tegen elkaar te duwen. Meestal zit er maar een bruikbare kastanje en zijn de overige twee hele dunne dingetjes. Voor het poffen heb je echt die dikke jongens nodig.

Thuis heb ik met een scherp mesje in elke kastanje een kruis gezet, waarna ik ze een kwartiertje in de vriezer heb gelegd. Dat schijnt het pellen naderhand makkelijker te maken.

Daarna 20 minuutjes in de oven en pellen maar. Dit is dus echt een heel vervelend karweitje. En of die vriezer nou geholpen heeft? Ik betwijfel het. Bij het pellen had ik echt een mesje nodig en slechts twee kastanjes kreeg ik enigszins intact uit de schil. De rest is een wat brokkelig geheel. Nu begrijp ik wel waarom er vaak puree van gemaakt wordt...

De smaak maakt wel veel goed; een beetje nootachtig, lekker zacht. Bovendien las ik vandaag dat kastanjes de minst vette nootsoort zijn en dat ze boordevol vitamine C zitten! Ze zijn lekker met zout en een klontje boter, of juist met wat honing erover.

Als je het aandurft kun je ze natuurlijk ook in allerlei gerechten verwerken. Zelf vind ik het poffen en pellen wel weer genoeg culinaire activiteit, dus ik laat het hierbij. Tijd om de kaarsjes aan te doen en op de bank te ploffen met een kop thee. Lekker dom Glee kijken!