Toffels troef

Nu het weer is omgeslagen en het een beetje kil begint te worden in huis 's avonds, heb ik mijn pantoffels weer uit de kast gehaald. Al van kinds af aan ben ik een pantoffelmens. Dat komt vooral omdat ik een vreselijke hekel aan blote voeten heb. Niet alleen bij mezelf, maar ook bij anderen. Ik vind voeten over het algemeen niet bepaald een fraai onderdeel van het menselijk lichaam en heb er dan ook niks op tegen om die lekker weg te stoppen in sokken of pantoffels. Bovendien vind ik op blote voeten lopen onaangenaam. Het voelt zo koud en rommelig, vreselijk. Zelfs 's zomers heb ik liever iets aan mijn voeten, al zijn het maar teenslippers. En nu het weer frisser wordt, is er niks zo lekker als thuis je natte laarzen uittrekken en heerlijk een paar warme, zachte pantoffels aanschieten.

Als kind had ik altijd van die enorme sloffen met beestenkoppen of tijgerpoten. Maar eigenlijk was dat meer omdat ik ze zo leuk vond dan omdat ze zo comfortabel waren. De zool was heel dun en was in een mum versleten, terwijl de bovenkant heel groot en zwaar was. Menig keer heb ik bijna mijn nek gebroken als ik weer eens struikelde op de trap door die enorme sloffen.

Mijn oma was een ster in alles wat met handwerken te maken had. Zij breidde altijd lange 'bedsokken' voor ons met restjes wol in alle kleuren van de regenboog. De sokken liepen bij de teen in een punt, wat niet echt een goede pasvorm gaf, en je kon ze aantrekken met een gehaakte veter. Toch zou ik er heel wat voor geven om nu nog eens echte 'oma bedsokken' aan te kunnen trekken.

Mijn zus zweert bij de wollen pantoffels van Giesswein. Toen zij ze een aantal jaar geleden kocht, ben ik gegaan voor een paar grijze slippers van Scapa. Best lekker, maar door een wat te hoog voetbed bij de hiel heb je altijd het gevoel dat je bij elke stap omhoog veert. Oftwel, ik draag ze niet zo vaak. De Giessweins van mijn zus daarentegen zijn hard aan vervanging toe, omdat ze ze werkelijk altijd draagt. En voor haar is dat heel wat, want zij liep altijd graag op blote voeten in huis. Misschien moet ik ze dus ook maar eens proberen?

Maar wat ik elke dag draag, zijn mijn Isotoners; pantoffels die eruit zien als balletschoentjes, maar dan met een rubberzool. Ik heb ze voor het eerst jaren geleden in Londen gekocht. Bij Marks en Spencers had ik zo'n typisch engelse pon met bloemetjes gekocht en de blauwe badstof pantoffels leken me er wel leuk bij. Na een keer dragen was ik verkocht. Ik heb later ook eens een satijnen paar gekocht, ook voor bij een nachtjapon. Heel mooi, maar stukken minder comfortabel. Die liggen dan ook nog bijna ongedragen in mijn kast. De blauwe sloffen heb ik helemaal opgedragen.

In de jaren die volgden heb ik nog een heel stel versleten. Twee jaar geleden was ik een week in New York, waar ik een heerlijk grijs paar heb gekocht. Isotoner is niet heel goedkoop voor zo'n simpel slofje, maar de kwaliteit is echt super. Ik heb de grijze sloffen nu aan en ze zijn nog net zo mooi als toen ik ze kocht. Door de rubber zool slijten ze bijna niet, zelfs niet op het terras of op de houten vloer, en als ze vuil worden, gooi ik ze gewoon in de wasmachine.  

Ondanks mijn grote liefde flirt ook ik weleens met andere sloffen. Zo heb ik mijn oog vorige winter laten vallen op de gebreide sloffen die ze bij de Bijenkorf verkopen. Weet niet precies welk merk het is, maar ze zien er zo gezellig uit. Grof gebreide kabels met een knoop opzij, in een slipper model of als hoge sok/laars.

Ik vind van die sokachtige modellen sowieso erg leuk. Ben alleen een beetje bang dat de wol kriebelt. Maar leuk zijn ze absoluut!

Er is zoveel keus op pantoffelgebied en het staat zo heerlijk kneuterig. Laat de winter maar komen. Lekker iedereen de toffels aan en op de bank met een kop warme chocolademelk!