Redders in nood

Na mijn vorige, wat melodramatische, post kreeg ik twee verontwaardigde telefoontjes. Eerst van mijn zus, die boos was dat ze op mijn blog moest lezen dat ik zo'n last had van m'n rug. Waarom had ik haar niet even gebeld en gevraagd of ze wilde komen? Daar zijn zussen toch voor, zei ze. Om vervolgens donderdagmiddag op de bus naar Rotterdam te stappen en me te verrassen met een grote bos roze tulpen, verse aardbeien en tompoucen voor bij de koffie. Het was niet alleen heel gezellig om je zus onverwacht een nachtje te logeren te krijgen, maar ook nog eens reuze handig. Ze heeft de hond uitgelaten, de kattenbak verschoond, eten gemaakt, gezogen en mijn bed verschoond. Heerlijk!

Het tweede telefoontje kwam donderdagavond; mijn tante. Ook hoogst verontwaardigd dat ik haar niet had gebeld en dat ze op mijn blog moest lezen dat ik eigenlijk wel hulp nodig had. Dus vrijdags compleet met hond naar Oud-Beijerland gegaan om daar ook nog eens heerlijk verwend te worden. Ontbijt op bed en 's morgens en 's avonds zwemmen, daar kan ik wel aan wennen!

Mede door alle goede zorgen gaat het nu een stuk beter. Ik kan me nu aardig redden in huis, al moet ik wel een beetje uitkijken dat ik niet teveel doe. Gisteren ben ik meteen boodschappen gaan doen en heb ik een beetje in huis lopen rommelen, helemaal blij dat ik weer bij de grond kon komen. Maar dat was wat al te enthousiast geloof ik, dus verder hou ik me vandaag maar rustig.

Maar aan mijn redders in nood: dank, dank, dank!!!






Reacties

  1. Geen dank hoor sus. Het was gezellig, dus van mijn kant niet echt een opoffering. Maar ga er niet aan wennen hè, volgende keer verschoon je zelf de bedden weer :-)
    ZUS xx

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts

Greengate lente/zomer 2011

The boy in the striped pyjamas

Nieuwe PIP prints