Moederdag

Helaas geen berichtje over het leuke museum dat ik vandaag van plan was te bezoeken of over de film waar ik naartoe ben geweest. Want bij het opstaan vanmorgen bleek al dat de spontane genezing waar ik stiekem op hoopte, niet had plaatsgevonden. Sterker nog; ik heb nog meer pijn dan gisteren. Waarschijnlijk is de tip van mijn broer om zonder kussen te slapen voor mij niet zo geslaagd geweest. Ik wist gewoon niet hoe ik uit bed moest komen van de pijn. Voortaan dus maar weer met kussen proberen. Weten we dat ook weer.

Ik moest wel even denken aan het stukje dat ik een tijdje geleden geschreven had over het 'happy single' zijn. Met dit soort dingen ben ik een stuk minder happy dat ik alleen woon. Je merkt dan dat je echt helemaal op jezelf bent aangewezen en dat er niemand is om je te helpen. Het zijn simpele dingen die nu zo'n enorme pijn en moeite kosten: de riem van de hond vastmaken als hij uit moet, zijn natte poten afvegen, de etensbakken vullen, de kattenbak leegscheppen... En dan heb ik het nog niet eens over hele basale dingen als je aankleden, je schoenen aantrekken, eten klaarmaken waarbij de helft van de spullen in lades en kastjes zit die laag bij de grond zijn...

Sorry, het wordt een beetje een klaagzang vandaag. Ik denk dat het ook de combinatie is met de komende moederdag. Overal zie je reclames over hoe je jouw moeder kunt bedanken voor het simpele feit dat ze de allerliefste is en altijd voor je klaar staat. Nou, als mijn moeder er nog was geweest, had ik er zeker aan meegedaan. Want lief was ze en voor me klaar staan deed ze ook. Zo zou ze me zondagmiddag al meteen naar huis hebben gehaald om voor me te zorgen. Maar zoiets doet alleen je moeder. En die is er niet meer.

Volgende week was ze jarig geweest, een week na moederdag. Dat verklaart misschien mijn huilbui toen ik naast de kattenbak op de grond zat. Ik kon niet bukken om 'm leeg te scheppen, dus heb me op de grond laten zakken. Vervolgens kon ik met geen mogelijkheid weer overeind komen. Dus daar zat ik, op de grond met de poepschep nog in m'n hand, jankend van frustratie en vol zelfmedelijden omdat er niemand is die me op zo'n moment komt helpen.

Later zakt dat wel weer en kun je alles beter relativeren. Er zijn zoveel ergere dingen in de wereld. En wie weet, is de pijn morgen wel minder en kan ik zonder huilen poep scheppen.



Reacties

  1. Hoewel je er waarschijnlijk heel weinig aan hebt, wil ik je toch even laten weten dat ik met je meeleef.
    Ik kan me voorstellen hoe moeilijk zulke momenten voor je zijn (al kan ik natuurlijk nooit helemaal weten hoe dat nou echt voelt) en ik wil je sterkte wensen!
    Ik vind het geweldig hoe je leven zo mooi maakt, dat wat ik hier kan bekijken.
    Beterschap met je rug, hopelijk gaat het snel weer beter!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Debby,

    Als bedankje voor je bestelling heb ik de kaarten naar je toegestuurd. Op het moment loopt het met de bestelling chaotisch omdat mijn grote/echte computer een virus heeft en ik nu alles via de laptop doe, gaat wel maar niet echt handig.

    Morgen mijn eerste moederdag zonder moeder, zal raar zijn, ik denk dat ik maar even bij haar langsga.

    Groeten,
    Claudia

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts

Greengate lente/zomer 2011

The boy in the striped pyjamas

Nieuwe PIP prints