Een dag met een gouden randje

Dit was wat mijn moeder 'een dag met een gouden randje' zou noemen. Het weer was heerlijk en ik heb weer een heel nieuw deel van Rotterdam ontdekt.

Het begon eigenlijk gisteren al goed. Mijn zus kwam bij me logeren omdat we 's avonds in Rotterdam uit eten zouden gaan (tapa's, mmm!) voor de verjaardag van de vriendin van onze broer. Ze was al rond lunchtijd naar de stad gekomen, dus hebben we eerst lekker een broodje gegeten in de tuin van cafe Floor. Daarna flink geshopt en goed geslaagd voor een kado voor Shia; een zinken 'emmer bbq' bij Dille & Kamille, aangevuld met metalen vleesspiezen, een bbq-tang en een houder om vis te roosteren. Aangezien ze pas verhuisd zijn naar Den Haag en op tien minuten afstand van het Scheveningse strand wonen, leek ons dit wel een leuk kado. Vooral met het oog op de weekendjes die wij met mooi weer bij hen gaan doorbrengen...

De volgende morgen hebben we heerlijk rustig aan gedaan, want het was de avond ervoor nogal laat geworden. Niet door het etentje, dat overigens erg lekker en vooral heel gezellig was, maar doordat we een beetje lang hebben doorgekletst. Tja, kan wel eens gebeuren met zussen.

Het weer bleek vandaag nog warmer dan gisteren, dus ik vond het zonde om binnen te zitten. Audrey ging rond het eind van de ochtend terug richting Oud-Beijerland en ik had besloten een tochtje met de Spido te gaan maken. Met mijn Rotterdampas is dat gratis en dit weer leek me perfect om op het water te zijn.

Het zat helaas niet zo mee. Het was nogal warm en toen ik bij de Spido in de rij stond te puffen, kwam ik erachter dat ik mijn portemonnee thuis had laten liggen. Kon ik weer terug. 

Een goed moment om m'n fiets uit de kelder te voorschijn te halen. Ik had 'm nog niet eerder in Rotterdam gebruikt en zag er eerlijk gezegd een beetje tegenop om dat te doen. Kinderachtig, ik weet het, maar het leek me zo'n gedoe om 'm via zo'n geul langs de trap naar boven naar de uitgang te sjouwen en dan fietsen in een stad waar je de weg nog niet zo goed kent... Maar ik had het zo warm dat het vooruitzicht van wat wind vangen en dan ook niet hoeven lopen op mijn inmiddels ietwat opgezwollen voeten (weer die ballerina's he!), dat ik me er toch maar overheen heb gezet.

In de kelder aangekomen zonk de moed me bijna in de schoenen. Heel de (vouw)kast bleek ingestort te zijn en kwam letterlijk naar buiten vallen toen ik de kelderdeur open deed. Viel dus niet mee om de fiets ertussen door te krijgen. Vooral ook omdat ik het sleuteltje boven had laten liggen. Dus hup, weer terug naar boven. Toen ik de fiets eindelijk de kelder uit en naar buiten gesleept had, was ik er al goed klaar mee.

Waar blijft nou dat gouden randje zou je zeggen, maar die kwam zodra ik op de fiets zat en heerlijk de wind door mijn inmiddels nattige haar voelde wapperen. Langs de Boompjes,  het water lekker klotstend tegen de kant, overal toeristen... het leek net alsof ik met vakantie was.

Dat gevoel werd alleen maar versterkt toen ik tussen de Chinezen, Russen, Duitsers en Japanners op het bovendek van de Spido zat. De omslagdoek die ik had meegenomen kon in de tas blijven, want tijdens het varen vingen we juist genoeg wind om het in de volle zon uit te kunnen houden. De rondvaart duurde 75 minuten en ging langs de Veerhaven, het Lloyd kwartier, Schiedam, een deel van de Rotterdamse havens en natuurlijk hotel New York op de Kop van Zuid. Prachtige skylines, enorme containers, de Euromast en de SS Rotterdam van heel dichtbij gezien. Heel leuk en vooral ook indrukwekkend om Rotterdam eens op een andere manier en vanaf een andere kant te zien.

de Euromast

De SS Rotterdam

Montevideo

de Erasmusbrug

Opgelucht dat mijn fiets er bij terugkomst nog stond, peddelde ik via de Veerhaven richting park. Ik had wel verwacht dat het park bij de Euromast groot zou zijn, maar toch was ik verbaasd over de omvang en vooral ook hoe het eruit zag. Sterker nog, ik vond het ge-wel-dig! Klinkt vast heel dom, want iedereen die het park kent vindt het waarschijnlijk heel normaal, maar ik was opgewonden als een kind toen ik het zag.

Central Park, move over! Prachtige grote bomen, het gras keurig gemaaid en fris groen, slingerende paden en heel veel wilde bloemen. Als fervente bloemenplukker werd ik meteen hebberig. Zeker weten dat ik nog eens terug kom als het wat minder druk is om een flinke bos te plukken! Op het gras lagen mensen met kleedjes te lezen en te zonnen, tussen de bomen waren een paar hangmatten gespannen en hele families zaten te picknikken en te barbecuen. Het mag duidelijk zijn waar je me voortaan met mooi weer kunt vinden! Een groot deel van het park is ook toegankelijk voor honden, dus als ik Robin meeneem in de mand voorop de fiets, kan hij daar zijn hart ophalen.

De terrasjes die ik onderweg naar het park was tegengekomen, waren overvol vanwege het mooie weer. Ik had rond half drie toch echt goed trek, dus heb bij een kraampje aan de rand van het park een heerlijk vet patatje speciaal en een ijskoud blikje cola gekocht, dat ik op een bankje in de schaduw heb opgegeten en gedronken. Daarna op m'n gemak door het park gewandeld. Ik kon maar een ding denken: wat kan het leven mooi zijn!