Belevenissen van een stadsmuis

Wat een weer vandaag. Het komt al de hele dag met bakken uit de hemel en vanmiddag heeft het zelfs even flink geonweerd. Maar heerlijk weer om lekker met een spannend boek op de bank te zitten! Gisteren was het een stuk beter qua weer en gezien de voorspellingen heb ik het er nog maar even van genomen. 's Morgens ben ik met hondje Robbedoes naar het park geweest. Het was niet zo vreselijk warm, dus ik besloot het erop te wagen dat hij het wel zou redden. Bepakt met zijn waterfles/drinkbak en eierkoek gingen we op weg. Zoals altijd als ik iets meeneem als we uitgaan, was hij niet te stuiten bij het vooruitzicht van een tripje. Blaffen, springen en piepen... helemaal blij dat we ergens heen gingen. Zelfs toen we na een half uurtje bij het park aankwamen en ik het hoog tijd vond om 'm even lekker te laten drinken, had hij nog geen rust in zijn gat. Een klein slokje water, maar toen wilde meneer er alweer vandoor. Zelfs een stukje eierkoek, waar hij normaal van door het dak gaat,

Ik heb al een aantal keer iets heb geschreven over diëten en afvallen. Daar hou ik mee op. Ja, ik heb een eetstoornis en ja, ik ben geobsedeerd door lijnen, (vr)eten en diëten. Maar dat is juist de reden dat ik er niet meer mee bezig wil zijn. Genoeg is genoeg. Het lijkt wel of we als westerse samenleving steeds gekker worden. We creeëren een schoonheidsideaal waar geen normale volwassen vrouw aan kan voldoen en vinden het dan gek dat meisjes van 12 al een eetstoornis ontwikkelen. Uit de geweldige campange van Dove: échte vrouwen! Daarom begin ik een tegenoffensief! Laten we als vrouwen ons lichaam accepteren en trots zijn op onze rondingen! Dus niet de boel verwaarlozen en je uit frustratie volvreten met junkfood, maar goed voor jezelf zorgen en je lichaam geven wat het nodig heeft. Weg met de crashdiëten en het kaloriën tellen! Weg met die weegschaal die 's morgens al bepaalt of je dag goed of slecht is, afhankelijk van het gewicht dat hij aanwijst. Het wordt tijd dat we weer

Dit was wat mijn moeder 'een dag met een gouden randje' zou noemen. Het weer was heerlijk en ik heb weer een heel nieuw deel van Rotterdam ontdekt. Het begon eigenlijk gisteren al goed. Mijn zus kwam bij me logeren omdat we 's avonds in Rotterdam uit eten zouden gaan (tapa's, mmm!) voor de verjaardag van de vriendin van onze broer. Ze was al rond lunchtijd naar de stad gekomen, dus hebben we eerst lekker een broodje gegeten in de tuin van cafe Floor. Daarna flink geshopt en goed geslaagd voor een kado voor Shia; een zinken 'emmer bbq' bij Dille & Kamille, aangevuld met metalen vleesspiezen, een bbq-tang en een houder om vis te roosteren. Aangezien ze pas verhuisd zijn naar Den Haag en op tien minuten afstand van het Scheveningse strand wonen, leek ons dit wel een leuk kado. Vooral met het oog op de weekendjes die wij met mooi weer bij hen gaan doorbrengen... De volgende morgen hebben we heerlijk rustig aan gedaan, want het was de avond ervoor nogal laat g

Gisteren heb ik eindelijk Fantastic Mr. Fox gezien. Al sinds ik wist dat het boek van Roald Dahl verfilmd was, had ik zin om 'm te gaan bekijken. Gelukkig bleek hij nog in Cinerama te draaien. Lekker dichtbij voor mij en met de Rotterdampas betaalde ik maar €5,-. Dat is nog eens een voordelig avondje uit. Toen ik bij Cinerama naar binnen ging, werd ik verrast door een compleet Arabisch buffet, compleet met thee, koekjes én een meneer in exotische outfit. Ik dacht even dat ik in de Efteling beland was. Maar wat bleek? Het Marokkaanse filmfestival ging gisteren van start en werd op deze manier feestelijk geopend. Al snel liep de foyer vol met gasten, sommige gehuld in lange gewaden en puntslofjes. Ineens zag ik ook de dame die elke dag bij mij in de bus naar Oud-Beijerland zit. We hadden nog nooit één woord met elkaar gewisseld, maar zij vond het toeval van deze ontmoeting blijkbaar voldoende reden om mij even gedag te komen zeggen. Of ik Marokkaans ben, vroeg ze. Nee dus. Ik heb