Hoera! Het is (bijna) herfst!

Okee, het is officieel nog zomer, maar voor mij is de herfst begonnen. Ondanks dat de zon af en toe nog lekker schijnt, zit er een soort frisheid in de lucht die de herfst aankondigt. Die doet denken aan koude avonden waarop de schemering al rond vijf uur invalt, en waarop de straatverlichting al vroeg aan gaat, terwijl mensen zich uit hun werk naar huis haasten. Voorbij zijn de lange zomeravonden buiten op het terras. Het leven verplaatst zich weer naar binnen, waar het warm en gezellig is. Kaarsjes aan, een extra plaid op de bank.

En voor mij hoort daar ook lekker eten bij. Stevige stamppotten met worst, zo oer- en oerhollands. Maar ook dampende mokken chocolademelk met een flinke toef slagroom en een grote pot thee met de koekjespot binnen handbereik. Ik krijg rond deze tijd ook altijd ineens zin om te gaan bakken (wat niet verstandig is, omdat ik dan alles opeet); van die lekkere rommelige appeltaart, nog warm uit de oven, die in brokken uit elkaar valt als je een stuk probeert af te snijden. Of een boerencake, die over de randen van het bakblik bulkt, zodat je een soort van verplicht bent om die eraf te pulken als je 'm uit de oven haalt.

En wat denk je van al dat heerlijks dat er straks weer aan komt in de decembermaand? Wat zeg ik? De Sint snoepgoed ligt nu al in de schappen. En stiekem geniet ik daar enorm van. Ik koop het nog niet, maar dat het er ligt, zie ik als een voorbode van de gezellige dagen die weer komen gaan.

Een beetje op gespannen voet met al dat lekkers staat het moois in de kledingwinkels. Een nieuw seizoen betekent nieuwe kleuren. Eerlijk gezegd heb ik er een beetje aan moeten wennen. Flessengroen, paars en heidetinten zijn geen kleuren die me aanspreken.

Maar de meeste moeite had ik met al dat geel. Geel is sowieso niet mijn kleur. Ik heb ronduit een hekel aan zonnebloemen en ook gele woonaccessoires komen er bij mij niet in. Dus gele kleding is voor mij een no go. Tenminste, dat beweerde ik anderhalve maand geleden. Maar niets zo veranderlijk als een mens. Ik zag laatst een heel leuk grof gebreid vest hangen bij WE. Maar ja, die kleur. Ik ben drie keer terug geweest om 'm voor te houden, maar die kleur, echt, die maakt me zo bleek. Nu al, laat staan straks in de winter als ik zo'n echte bleekscheet ben. Eigenlijk staat geel heel weinig mensen goed. Tenzij je gezegend bent met een mooie donkere huidskleur. Dus steeds hing ik het vest weer terug. Tot ik me bedacht dat het misschien wel zou kunnen als ik er maar iets onder zou dragen in een kleur die me wel staat. Zaterdag vond ik de oplossing: een mooie donker bruine sjaal met roze rode bloemen en een klein geel accent. Meteen doorgelopen naar WE en gauw het gele vest gekocht. Zo zie je maar, never say never!