En toen waren er nog 3...

Het is alweer 2 weken geleden dat ik iets heb gepost, dus hier een update voor wie zich afvraagt hoe het afgelopen is met Max. Nou, inderdaad afgelopen dus. Ik heb na lang nadenken besloten Max terug te brengen naar de fokker. Want niet alleen moest hij nog zindelijk worden, ook vertoonde hij echt (schattig!) puppygedrag. Hij was duidelijk niet gewend om overdag uit de bench te zijn en vrij in de woonkamer rond te lopen. Pantoffels en schoenen zijn voor hem niet veilig, net als alles wat eetbaar is of waar op gekauwd kan worden. Het is echt een schat, maar er zou echt nog wel wat tijd nodig zijn om hem goed op te voeden. En die tijd heb ik dus niet. Binnenkort begin ik in een nieuwe, drukke baan, dus dan heb ik helemaal geen tijd meer om een pup te trainen. Max is zo'n leuke hond, die verdient gewoon het beste. En dat kan ik hem nu niet bieden.

Dus na overleg met de fokster, die overigens vindt dat het heel normaal is dat een hond van 5 maanden niet zindelijk is en niet is opgevoed, heb ik Max 2 weken geleden in het weekend teruggebracht. Hij werd helemaal blij en enthousiast toen hij haar zag, dus dat maakte het afscheid wel makkelijker. Logisch natuurlijk, want mij kent hij pas 1 week en haar al zijn hele leven. Maar goed, toch wel raar als zo'n druktemakertje dan ineens weer weg is. Toch voelt het wel goed. Soms moet je beslissingen nemen met je hoofd en niet met je hart. Het belang van de hond staat voorop en dit is voor hem het beste.

Robin vindt het niet zo erg dat de rust weer terug is en geniet van alle aandacht die hij nu niet meer hoeft te delen. De poezen zijn ook weer relaxter (voor zover Daantje ooit relaxed is). Pip is niet meer op haar hoede en ligt weer met haar poten omhoog te slapen. Dus alles is weer bij het oude. Voorlopig hou ik het maar bij de beestenboel die ik nu heb.