Waaibomendag

Wat een weer is het vandaag! Hadden we zaterdag een bijna tropische hitte, nu lijkt het wel herfst. Meteorologisch gezien is het ook al herfst hoorde ik. Nou, als ik naar buiten kijk geloof ik dat meteen. En eind van de middag schijnt het helemaal bar en boos te worden met héél veel regen en vooral harde windstoten.

Het klinkt misschien gek, maar ik hou stiekem wel van het dramatische van storm. Ik krijg dan de behoefte om me 'in mijn hol' terug te trekken. Met genoeg eten in huis, de lampen aan en iedereen 'veilig binnen'. De wind die om het huis giert, regen die tegen de ramen klettert en dan lekker naar buiten kijken vanuit je warme plekje op de bank. De katten die zich naast je oprollen en Robin die zich in de kussens nestelt...

In onze familie hebben we een speciaal gezegde voor als het heel slecht weer is. We zeggen dat: "'t Is Guusje." Slaat natuurlijk helemaal nergens op, zou je denken, maar er zit wel degelijk een verhaal achter. Er schijnt vroeger een kinderboek geweest te zijn waarin het meisje Guusje 's nachts de schippers kwam waarschuwen als het noodweer werd. Zij bonsde dan op de deur en dan zeiden de mensen: "'t Is Guusje!" en wisten dan dat ze klaar moesten staan. Voor wat weet ik niet precies. Om mensen in nood te redden? Waren ze van de reddingsbrigade ofzo? Of om te zorgen dat deuren en ramen goed dicht zaten? Ik weet het echt niet. Maar Guusje was het!