Boeken over boeken

Als kind hield ik niet zo van lezen. Ik kan me dan ook niet herinneren dat ik voor mijn lol een boek uit de kast trok en me daarmee op de bank installeerde. Niet dat ik geen goed voorbeeld had! Mijn moeder was gek op lezen en deed niets liever dan de nieuwste Patricia Cornwell of Ruth Rendell verslinden. Maar in plaats van dat me dat motiveerde om ook te gaan lezen, ergerde me dat alleen maar. Ze was vaak zo in haar boek verdiept, dat ik mijn vraag ("Mam, wat zal ik gaan doen??") soms drie keer moest herhalen. Vooral op zondagmiddag, als ook mijn zus met een boek zat en mijn vader met een stapel papieren van zijn werk, dan vond ik dat lezen zo oersaai. Als mijn moeder dan nog eens zei: "Pak toch een lekker boek! Wie van lezen houdt, hoeft zich nooit te vervelen", dan had ik echt een gloeiende hekel aan boeken.

Het verplichte lezen van de Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse boeken op de boekenlijsten van school deed mijn antipathie niet bepaald goed. Ook de dikke Engelse pillen tijdens mijn studie psychologie maakten niet dat ik in mijn vrije tijd ook nog eens een boek open wilde slaan. Het duurde echt jaren voor ik boeken ging waarderen. Maar toen de liefde er eenmaal was, bleek die enorm! Ik vind echt niets heerlijker dan met een dik, liefst spannend, boek op de bank te zitten. Pot thee erbij, schaal kaakjes en de regen die tegen de ramen zwiept.. heerlijk!

Ook lezen over lezen vind ik leuk. Dat wakkert mijn verlangen om een boek te pakken alleen maar verder aan. Zo las ik jaren geleden een boekje met de titel 'Nooit alleen naar bed'. Hierin vertelden allerlei auteurs waarom ze van lezen houden en welke boeken op hun nachtkastje liggen. Zelfs al hou ik helemaal niet van de boeken die zij aanprijzen, toch vind ik het leuk om te lezen. Die boekenliefde, die spreekt me aan.

Misschien is dat ook een van de redenen dat ik 'De schaduw van de wind' van Carlos Ruiz Zafon ben gaan lezen. De vader van de hoofdpersoon heeft een boekhandel en boeken spelen een belangrijke rol in het verhaal. Op een dag neemt de vader zijn zoon mee naar het Kerkhof der vergeten boeken, waar hij een boek mag uitzoeken. Hij kiest 'De schaduw van de wind'. Wat volgt is een geweldig verhaal, vol spanning en intriges dat zich afspeelt in het oude Barcelona. Zafon heeft zo'n mooie schrijfstijl. Je moet er even inkomen, maar als het verhaal je eenmaal in zijn greep heeft, laat het je niet meer los. Je wilt nog maar een ding en dat is verder lezen.

Heerlijk dat er een vervolg op dit geweldige boek is verschenen; 'Het spel van de engel'. Je kunt dit boek ook prima los lezen, maar het is wel leuker als je 'Schaduw van de wind' ook kent, omdat er bepaalde personages terugkomen. Zelf bleef ik na het lezen van dit deel met veel vragen zitten, wat toch een ietwat onbevredigend gevoel geeft. Misschien een geschikt boek om in een leesclub te bespreken...



Hoewel van een heel andere soort, deed het boek 'Het geheim van verloren zaken' van Sheridan Hay me wel een beetje aan de Zafon boeken denken. Ik kocht het een tijdje geleden bij de Slegte voor een paar euro en zoals zo vaak bij de nieuwe boeken afdeling van de Slegte het geval is, bleek ook dit een goede koop. Het verhaal gaat over Rosemary die na de dood van haar moeder verhuist van Tasmanie naar New York. Daar krijgt ze een baan bij de legendarische boekwinkel De Arcade.

Haar collega's zijn stuk voor stuk nogal vreemd, maar haar manager Walter Geist, een albino, is bijzonder eigenaardig. Er blijkt een verloren gewaand  manuscript opgedoken te zijn van Herman Neville, schrijver van onder meer Moby Dick, en plotseling staat de hele boekwinkel op z'n kop. Hebzucht en intriges, spanning en mysterie... maar vooral veel boeken. Origineel verhaal en mooi geschreven. Hoewel Moby Dick me totaal niet aanspreekt, zou je het na dit boek bijna willen lezen. Bijna!