Dag Sinterklaasje

Omdat 5 december dit jaar op een zondag viel en we dus de volgende dag weer allemaal aan het werk moesten, besloten we het heerlijk avondje maar gewoon een dagje eerder te vieren. Ik woon nu bijna een jaar in deze flat in Rotterdam en met het vieren van Sinterklaas is mijn stek echt helemaal ingewijd. Mijn zus kwam vanuit Oud-Beijerland en bleef het weekend bij mij logeren. Mijn broer en zijn vriendin kwamen met de auto vanuit Den Haag en gezien het weer had ik er al rekening mee gehouden dat ook zij in Rotterdam moesten blijven slapen. Maar gelukkig stopte het 's avonds eindelijk met sneeuwen en konden ze gewoon terugrijden naar hun eigen bedjes.

Toen mijn ouders nog leefden was Sinterklaasavond het absolute hoogtepunt van het jaar. We deden af en toe wel aan surprises en ook gedichten vol verholen kritiek kwamen geregeld langs, maar centraal stonden toch wel de kadoos. We waren ons terdege van onze pure hebzucht bewust en spraken van een 'asociale berg', waarmee de enorme stapel pakjes werd bedoeld. Elk jaar zeiden we dat we toch echt wat moesten minderen, maar elk jaar werd het eigenlijk alleen maar meer. Niks lootjes trekken; iedereen kocht gewoon voor iedereen, zonder afgesproken limiet. En altijd begonnen we eerder dan afgesproken. Als iedereen eenmaal zijn gekochte kadoos op de berg had gelegd en we de stoelen en de bank zo hadden neergezet dat de pakjes alle ruimte hadden en wij er met z'n allen in een soort kring omheen konden zitten, begonnen we stuk voor stuk om de berg heen te drentelen. Net zolang tot mijn moeder voorstelde om dan maar gewoon vast te beginnen met uitpakken. Mijn vader wilde het liefst 's middags al beginnen en wij vonden het natuurlijk allang best.

Na het overlijden van mijn ouders werd december, dat normaal altijd de gezelligste maand van het jaar was, ineens de moeilijkste periode. Het contrast met de gezelligheid van thuis was nu zo groot, dat we alledrie de neiging hadden om maar helemaal niks meer te vieren. Het zou immers toch nooit meer hetzelfde zijn. En dat zal klopt; nooit zal Sinterklaas meer zijn wat het vroeger thuis was en nooit zullen de kerstdagen nog zijn zoals ze waren toen mijn ouders nog leefden. Maar we zijn toch vanaf het allereerste jaar doorgegaan met alles vieren. Als we dat namelijk niet meer doen, is het gemis nog veel sterker. Niet alleen mis je dan je ouders, maar ook ontneem je jezelf en elkaar die feestdagen die je juist zo leuk vond.

Daarom vieren we Sinterklaas nu anders. We zijn onze eigen tradities begonnen. Mijn zus, mijn broer, zijn vriendin en ik kopen kadoos voor elkaar voor een afgesproken bedrag en pakken die zo mooi mogelijk in. Op Sinterklaasavond eten we met elkaar en na het openmaken van de pakjes, spelen we de hele avond spelletjes. Lekkere hapjes erbij en veel lachen. Ja, het is anders, en natuurlijk verlang ik nog terug naar hoe het vroeger was en mis ik mijn ouders. Maar al kost het soms wat moeite, we maken er wat van en gaan ervoor! Ik denk dat mijn ouders trots op ons zouden zijn.