Worden wie je bent

In mijn vorige blog vertelde ik over mijn nieuwe e-reader en het abonnement dat ik had op KoboPlus. Vandaag was de laatste dag van mijn abonnement, dus je snapt dat ik nog snel een boek wilde lezen dat ik op mijn 'to be read' lijst had staan. Het werd 'Worden wie je bent' van Marianne Grandia.

Ik had nog nooit iets van haar gelezen. Maar ik ben dan ook nog niet zo thuis in de christelijke literatuur. Tenminste, niet in fictie. En daar is ze vooral bekend van. Maar dit boekje is geen roman. Het gaat over de gedachten die je over jezelf hebt en hoe die je identiteit bepalen. Of beter gezegd, hoe jij jezelf ziet.

Dit is geen nieuw onderwerp voor me, maar de manier waarop het boek geschreven is, zorgt toch dat het weer binnenkomt. Heel persoonlijk en met veel gevoel. De schrijfster deelt ervaringen uit haar eigen leven die voor mij heel herkenbaar zijn. Zo begint ze haar verhaal met herinneringen aan de gymles op school, waarbij ze bij het samenstellen van de teams altijd als laatste werd gekozen. De kleine dingen, die eigenlijk heel groot zijn omdat ze zo'n invloed hebben gehad op de ontwikkeling van je gevoel van eigenwaarde. De afwijzing, het er niet bij horen. Niet goed genoeg zijn.

Het kan van alles zijn. Verwachtingen van ouders bijvoorbeeld. Of anders zijn dan anderen, om wat reden ook. Het kan je het gevoel geven dat je niet jezelf mag zijn. Dat er voorwaarden verbonden zijn aan liefde en goedkeuring. Dus ga je extra je best doen. Je in allerlei bochten wringen om die goedkeuring te verdienen en erbij te horen.

Als je denkt dat je niet goed genoeg bent, heb je vaak ook moeite God te zien als iemand die onvoorwaardelijk van je houdt. Want hoe kan Hij nou van jou houden? Jij, met al je fouten en tekortkomingen. Je stelt Hem steeds teleur. Want heeft Hij nou aan jou? Je probeert beter je best te doen en je te houden aan Zijn wetten. Maar hoe meer je het probeert, hoe duidelijker het wordt; je kunt Zijn liefde niet verdienen. Je bent het niet waard.

En dat is precies waar het om gaat. Je bent het niet waard. Niemand van ons. We kunnen Zijn liefde niet verdienen. Maar nu komt het mooie: dat hoeft ook niet. God houdt van jou. Punt. Dat heeft niets te maken met wat jij doet of laat, maar met wie Hij is. God ís liefde. Hij kan niet anders dan van jou houden. Hij houdt van je, zelfs als je dit leest maar helemaal niet in Hem gelooft. Dat verandert er niks aan. Alleen kun je Zijn liefde dan niet ontvangen. En dat is als een groot cadeau dat je onuitgepakt laat.

Als je gelooft in Jezus als Zoon van God en als Hij je zonden heeft vergeven, ben je een nieuwe schepping, zegt de Bijbel. Je bent een kind van God geworden. Hij ziet jou in Christus als volmaakt, rechtvaardig (onschuldig, alsof je nooit iets verkeerd hebt gedaan) en zo waardevol. Je bent intens geliefd. Niets wat jij doet kan zorgen dat Hij meer of minder van jou gaat houden. Dat wil niet zeggen dat het God niets uitmaakt hoe je leeft. Net zo goed als je Hem blij kunt maken, kun je Hem ook verdriet doen. Maar het verandert niets aan Zijn liefde voor jou.

In het boek vertelt Marianne Grandia hoe ze zelf worstelde met een negatief zelfbeeld, dat nog verergerd werd toen ze in een scheiding terecht kwam en een burn-out kreeg. Ze had het gevoel dat ze op alle punten gefaald had; als echtgenote, als moeder, als werknemer en als gelovige. Ik herken daar veel in. Toen ik thuis kwam te zitten door mijn burn-out, leek het ook alsof ik niks meer waard was. Ik ben single, dus heb geen man of kinderen om voor te zorgen. Ik heb alleen mijn werk. Ik zag mezelf nooit als ambitieus, maar blijkbaar ontleende ik wel mijn eigenwaarde aan mijn werk. En ineens kon ik niks meer. Ik dacht ook niet dat ik ooit mijn eigen werk nog kon doen. Dus wat was ik dan nog waard?

Net als Marianne werd ik gedwongen na te denken over mijn identiteit. Ook ik mocht ontdekken dat mijn waarde niet zit in wat ik doe, maar in wie ik ben. En dat het niet gaat om wat anderen van mij zeggen of denken, maar om hoe God mij ziet. Wie Hij zegt dat ik ben. Een koningskind, innig geliefd en mooi in Zijn ogen. Gewild. Iemand met wie Hij een plan heeft. En zelfs als ik struikel, dan is Hij er om me op te vangen. Als ik fouten maak, houdt Hij nog evenveel van me. Ik stel Hem nooit teleur. Hij kent me, weet alles van me. Mijn goede en mijn slechte kanten. En toch houdt Hij van me.

Het is onbegrijpelijk. Maar dat komt omdat het genade is. Iets dat je niet kunt verdienen. Het is niet door wat ik deed, maar door wat Jezus deed. Ik begrijp het niet, maar ik geloof het. En ik leer, stapje voor stapje, mezelf te zien door Zijn ogen. Complimenten en bevestiging krijgen van anderen voelt fijn. Maar ik heb het niet meer nodig.

Andere aanraders over dit onderwerp zijn 'Hoe God naar je kijkt' en 'Wie je bent in Christus' van Wilkin van de Kamp. En ben je niet zo'n lezer, kijk dan eens naar zijn serie op YouTube.

In haar boek heeft Marianne Grandia de songtekst opgenomen van het lied 'Who am I?'. Zo passend, dat ik ook graag de versie van Casting Crowns deel.

Who am I, that the Lord of all the earth
Would care to know my name
Would care to feel my hurt?
Who am I, that the bright and morning star
Would choose to light the way
For my ever wandering heart?

Not because of who I am
But because of what You've done
Not because of what I've done
But because of who You are

I am a flower quickly fading
Here today and gone tomorrow
A wave tossed in the ocean
A vapor in the wind
Still You hear me when I'm calling
Lord, you catch me when I'm falling
And You've told me who I am
I am Yours

Who am I, that the eyes that see my sin
Would look on me with love
And watch me rise again?
Who am I, that the voice that calmed the sea
Would call out through the rain
And calm the storm in me?

Not because of who I am
But because of what You've done
Not because of what I've done
But because of who You are

I am a flower quickly fading
Here today and gone tomorrow
A wave tossed in the ocean
A vapor in the wind
Still you hear me when I'm calling
Lord, you catch me when I'm falling
And you've told me who I am
I am yours

Not because of who I am
But because of what You've done
Not because of what I've done
But because of who You are

I am a flower quickly fading
Here today and gone tomorrow
A wave tossed in the ocean
A vapor in the wind
Still You hear me when I'm calling
Lord, You catch me when I'm falling
And You've told me who I am
I am Yours

I am Yours
I am Yours
Whom shall I fear, whom shall I fear?
'Cause I am Yours
I am Yours