Interieurstuipen in vogelvlucht

Wie na het lezen van mijn eerste blog bang is dat ik alleen nog maar over zware onderwerpen ga schrijven, kan ik geruststellen. Mijn motto is nog steeds 'Life needs frosting', dus je zult hier de komende tijd nog veel lezen over interieur, creativiteit, katten, boeken, shoppen... kortom, alles wat het leven voor mij gezellig maakt. En nu we allemaal noodgedwongen veel tijd in huis doorbrengen, is het belangrijker dan ooit dat je huis ook een echt thuis is. Een plek waar je jezelf kunt zijn, waar je blij van wordt.

Interieur-update

Als je mijn oude blogs bekijkt, valt je vast op hoe kleurig mijn huis is. Of beter gezegd, was. Met de jaren is mijn woonsmaak veranderd. Ik kan nog steeds blij worden als de kleurige interieurs zie van Rice of Cath Kidston. Maar het past niet meer zo goed bij me. Omdat 6 jaar een lange tijd is, wil ik je vandaag wat foto's laten zien van mijn interieurstuipen van de afgelopen jaren. Waarbij ik je moet waarschuwen dat het allemaal maar momentopnames zijn; morgen kan het allemaal zo maar anders zijn...

Weg kleur 

Toen de industriële look populair werd, gooide ik alles radicaal om. Weg was alle kleur. De muren en de buffetkast werden modderbruin (klinkt als een hele vieze kleur zo) en de tafel verfde ik wit. Wat meer planten, andere lampenkappen en eindelijk nieuwe eetkamerstoelen.

Ik vond het best mooi, maar het voelde ook al snel te kil. Dus de muren maar allemaal wit gemaakt en wat oudroze kussens toegevoegd. Weer wat meer lijstjes en frutsels neergezet, zodat het meer als mijn eigen huis voelde. Minimalisme wordt nou eenmaal nooit mijn ding.

Wit??

Maar ja, witte muren... dat kan gewoon niet. Als ik een witte muur heb, gaat het kriebelen. Dus al snel had de muur weer een kleur. In een opwelling maakte ik hem geel, maar dat was van korte duur. Ik heb okergele gordijnen van velours waar ik nog steeds heel blij mee ben, maar een gele muur was echt teveel van het goede. Ik ben nooit iemand voor geel geweest. Inmiddels ben ik aan de gordijnen gewend en ik heb zelfs wat gele kussens, maar wel echt donker oker. De muur was te fel geel. Ik heb ook de eettafel een tijdje geel gehad. Dat was ook echt niks. Veel te fel geel ook. Ik ga je de foto's daar ook niet van laten zien. Maar geloof me, het was geen succes.

Urban jungle

In een poging een wat meer botanische sfeer te creëren, volgde mijn groene fase. De muur naast de keuken werd diep groen. En eigenlijk vind ik het nog steeds een hele mooie kleur als ik de foto's terugkijk. Heel warm. Dus wie weet, misschien komt die nog eens terug. 

Ik ontdekte de wat meer eclectische stijl en begon spullen leuk te vinden met gouden accenten. Een beetje over the top, een beetje gek... Ik werd super verwend toen ik voor mijn verjaardag als verrassing de Monkey Lamp van Seletti kreeg. Helemaal geweldig. Dat is ook echt een blijvertje.

 

Tafelperikelen

Mijn oude grenen eettafel had ik inmiddels omgeruild door een zwarte, ronde eettafel van Ikea. De salontafel was wel een dingetje. Ik had hem al wit geverfd, maar was toch ook niet meer de stijl die ik wilde. Dus tafel weg. Wat lekker leeg was, zeker toen ik ook mijn Ektorp stoel weg had gedaan. Maar ja, zonder salontafel is ook niet zo praktisch. Er kwamen 2 ronde bijzettafeltjes voor in de plaats. Stond leuk, maar ook niet echt handig, want er is weinig plek om wat op te zetten. Tenzij je er niks op zet, maar dat was natuurlijk geen optie, want ze zijn juist zo leuk om te decoreren. Ja, wat een problemen kun je hebben he? Ik kocht een rechthoekige tafel van Ikea. Hout en metaal, dat leek me een leuke combi. Niet te klassiek, maar een beetje industrieel. Heel handig met veel plek voor boeken en tijdschriften.

Maar toch he, het was het net niet. Leuk, maar niet als salontafel. Uiteindelijk heb ik de ronde, zwarte salontafel gevonden die ik zocht. En voor een normale prijs, dat was ook nog een uitdaging. Deze is van Woood. Niet te massief, maar wel groot genoeg om je spullen kwijt te kunnen. En de Ikea tafel staat nu tegen een muur met planten erop en de antieke spiegel van mijn ouders erboven.

Op de muur zit inmiddels een licht groene kalkverf ('Gentle Green' van Wood & Wall, Gamma). Het vloerkleed en wat lampenkapjes zijn dezelfde kleur, om een beetje een eenheid te creëren. 

Hoezen en kussens wisselen

De hoes om de bank wissel ik nogal eens. Meestal zit er de grijze hoes om die je hierboven op de foto ziet, maar als ik wat meer kleur wil, doe ik de zwarte hoes met bloemen erom (zie de foto boven). In de winter vind ik het leuk om die te combineren met wijnrood en donker groen, in kussens en plaids op de bank en stoel. Maar nu het lente is, vind ik okergeel en roze wat vrolijker staan. Ik had vaak oudroze, maar tegenwoordig vind ik het meer perzikroze ook heel leuk. Ik had nog heel oude kussensloopjes van Laura Ashley in die kleur. Het fleeceplaidje (waar Daantje op ligt in de foto hieronder) komt van de Hema. 

Schuiven maar

Ik schuif graag en vaak met meubels. De aankoop van een tweede bureau maakte dat een stuk lastiger. Ik wilde heel graag extra ruimte bij mijn bureau voor het doen van creatieve dingen als schilderen. Maar door mijn computer en printer was daar weinig plek voor. Dus heb ik bij Ikea eenzelfde bureau gekocht, waarmee ik een soort hoek kon maken. Helemaal super. Maar ik ben daardoor minder flexibel qua schuiven. De buffetkast had ik inmiddels verruild voor een grote kast van de kringloopwinkel. Massief eiken, dus het kostte wat lagen verf om hem wit te maken. Maar ideaal voor al mijn hobbyspullen. Samen met mijn 'bureauhoek' vulde de kast de helft van de woonkamer. Natuurlijk vond ik wel manieren om ook daarmee te schuiven (waar een wil is..!), maar al snel was daar het volgende dilemma. Ik wilde plek voor een piano, waarover in een later blog meer. Om daar ruimte voor te maken, heb ik mijn kledingkast in de zijkamer grondig opgeruimd. En met grondig bedoel ik echt Mari Kondo-grondig. Met als gevolg dat er plek in de kamer kwam voor mijn grote hobbykast. En zie daar, een muur vrij voor de piano! Wel even een zwarte verf erop, zodat die zwarte piano niet te erg af zou steken. Mijn Monkey Lamp valt op de foto ook weg, maar 's avonds zorgt hij voor een prima lichtje in die donkere hoek.

 

Enkel of dubbel?

Met het dubbele bureau vond zelfs ik het wat vol worden in huis, nu er ook nog een piano stond. Dus hup, één bureau de kelder in. Toen ik thuis kwam te zitten met een burn-out, was ik tot niets in staat. Dus die ruimte aan mijn bureau miste ik niet. Sinds een maand gaat het beter en ben ik weer aan het schilderen. Maar aan de eettafel gaat dat niet zo lekker, zeker niet als je ziet hoe erg ik spetter. Geen idee hoe ik het doe, maar de verf zit zelfs in mijn haar na afloop. Dus op een zwarte eettafel is dat niet zo'n succes.

Wat nou 'vol'?!

Aangezien ik verwacht nog aardig wat tijd in huis door te brengen, of het nou door de coronatoestand is of door mijn burn-out, besloot ik er gewoon lak aan te hebben en mijn extra bureau weer neer te zetten. Dan staat het maar vol. So what? Mijn huis zal nooit leeg zijn. Wie hou ik voor de gek? Dus nu staat hij alweer een paar weken midden in de kamer. Ik zit er hele dagen aan te schilderen. Wat een heerlijke plek. En weet je? Ik stoor me er helemaal niet aan. Dit is mijn huis, mijn thuis. And I love it!