Happy single?

Ik ben single. Niet ‘alleenstaand’, of nog erger, ‘vrijgezellig’, nee, gewoon single. Zonder relatie dus. Daar kun je lang en kort over zeuren, maar het is wat het is. Ik ben niet zielig of eenzaam en ik ben eigenlijk best tevreden met mijn leven.


Maar laten we eerlijk zijn, het heeft zijn voor- maar zeker ook zijn nadelen om je leven op liefdesgebied als Remy te slijten. Toch gaan de bekende nadelen (“je komt toch thuis in een stil huis”, “je hebt niemand om je verhalen mee te delen”) voor mij niet helemaal op. Zie daar de voordelen van het hebben van niet alleen een (zeer luidruchtige) hond, maar ook nog eens twee aanhankelijke katten!
In plaats van een oase van rust tref ik aan het einde van elke werkdag steevast mijn veestapel achter de voordeur, trappelend van ongeduld om me op geheel eigen wijze te begroeten. Met name de witte tornado, die er zelf geen idee van heeft dat hij geen Doberman is maar een Westie van nog geen meter hoog, trappeld van ongeduld.

Gelukkig is hij zeer vocaal, dus van een stil huis is bij mij geen sprake. Nooit. Ook niet als ik even snel naar de supermarkt op de hoek ben geweest. Robin is altijd even blij me te zien en schroomt niet zijn gevoelens te verwoorden in een, voor zijn formaat, nogal zware blaf. Vinden mijn nieuwe buren vast leuk.


Wat betreft het niet kunnen delen van al die spannende, opwindende dingen die ik op mijn werk heb meegemaakt… tja, wat kan ik zeggen? Als iemand tegen je praat, pardon, blaft, zeg je toch ook wat terug? Ik praat dus als een getikt oud mensie honderduit tegen m’n beesten. En zolang Robin mee uit mag, op zijn tijd een kauwstaafje krijgt en ’s avonds lekker languit op de bank kan liggen, hoor je hem niet klagen. Net een vent...

Reacties

Populaire posts

Greengate lente/zomer 2011

The boy in the striped pyjamas

Nieuwe PIP prints