Me, myself and I

Een collega vertelde me vandaag dat ze mijn blog had bekeken en aangenaam verrast was. Nu zag ze een kant van me die ze op kantoor nog niet had ontdekt. Nou is het wel zo dat ik er nog niet zo lang werk en zij nog korter, maar toch zet het je aan het denken. In de eerste plaats besefte ik dat ik wel erg lang niks heb geschreven (schaam!). Maar serieus, je gaat je wel afvragen hoeveel mensen echt van je weten. Voor je gevoel ben je altijd en overal dezelfde en verwacht je dat anderen dat ook zien. Maar in werkelijkheid zien mensen vaak maar een bepaalde kant van je en hebben geen weet van al het andere. Dat maakt ook dat ze op een bepaalde manier op je reageren.

Hoe zou je zoiets kunnen doorbreken vraag ik me af. Mensen die je beter kennen, weten wel dat er meer is dan bijvoorbeeld je zakelijke kant en dat je ook gezellig of zorgzaam bent. Maar hoe zit het met al die mensen die je maar een beetje kennen? Collega's met wie je maar oppervlakkig contact hebt? Is het uberhaubt erg als zij niet alles van je weten? Niet je hele karakter kennen? Hmm, ik weet het niet. Ik vind het geen leuk idee dat sommigen daardoor een verkeerd beeld van me hebben. En ik ben absoluut geen type dat prive en werk strikt gescheiden wil houden. Ik hou ook meer van mensen die hun 'zachte'  kant durven te laten zien en toegeven dat ze ergens moeite mee hebben. Daar kan ik begrip voor opbrengen en van dat soort mensen kan ik ook echt veel meer hebben.


Feit is alleen dat je niet bij iedereen je hele hebben en houden op tafel gooit. Of dat in elk geval niet zou moeten doen. Want zelfs dat is geen garantie dat ze een juist beeld van je krijgen. En wat is eigenlijk een 'juist beeld'? Misschien heb je zelf nog wel het minst zicht op wie je echt bent. Pfff, wat wordt dit ingewikkeld. Ben blij dat ik een God heb die me heeft gemaakt en het dus allemaal wel weet. Bij wie ik mezelf kan zijn, wie dat dan ook is, en die toch van me houdt, ondanks alle minder leuke trekjes.






Reacties

  1. mooi geschreven. Als mensen iets lezen kunnen ze het toch anders opvatten dan jij bedoelde. Dus wat dat betreft weet je zowiezo niet welk beeld iemand zich vormt.
    Het beeld wat mensen van je hebben is toch dat beeld wat zij zien.. Dus dan kan je je ook afvragen 'hoe laat ik me zien aan mensen, moet ik daarin wat veranderen'.
    Maar het belangrijkste is dat jij trouw aan jezelf blijft. Je kunt toch niet aan iedereen alles maar blijven uitleggen.
    En zo blijven de verrassingen ook in het leven toch.
    Gelukkig maar!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Charlotte03 juni, 2013

    Wat heb je weer leuke en herkenbare blog geschreven !

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts

Greengate lente/zomer 2011

The boy in the striped pyjamas

Nieuwe PIP prints