Belevenissen van een stadsmuis

Had ik maandagavond nog last van een behoorlijke dip compleet met ik-mis-mijn-ouders-en-ik-ben-helemaal-alleen-en-dus-heel-zielig-jankbui, dinsdagavond was alles anders. Oorzaak van deze ommezwaai? The delicious Miss Dahl! Getipt door mijn zus zette ik rond half tien BBC2 op om te kijken naar het kookprogramma van Sophie Dahl . Ben op slag verliefd! Wat een geweldig programma! Normaal kijk ik eigenlijk niet naar kookprogramma's, omdat ik niet iemand ben die recepten zelf uit gaat proberen na ze op tv te hebben zien klaarmaken. Maar dit is hele andere koek. Sophie Dahl, kleindochter van schrijver Roald Dahl, is zowel volslank als slank een toonbeeld van vrouwelijkheid. Gehuld in leuke jurkjes en vestjes maakt ze in haar gezellige keuken de heerlijkste gerechten klaar die nog heel gemakkelijk lijken klaar te maken ook. Niet dat het me daar om gaat. Wat ik vooral leuk vind aan het programma zijn de opnames van Sophies huis. Een keuken met witte AG...

Een voor mij belangrijk onderdeel van het opbouwen van een nieuw sociaal leven is het vinden van een nieuwe gemeente. Oftwel een nieuwe kerk, plus het hele gebeuren eromheen. Maar dat valt nog niet mee. In Rotterdam zitten ik weet niet hoeveel verschillende gemeentes van allerlei stromingen en overtuigingen. Keus genoeg zou je zeggen. Maar omdat het er zoveel zijn, zie je bijna door de bomen het bos niet meer. Er zit dus maar één ding op: kerkshoppen. Een collega heeft een mooie lijst voor me van internet geplukt waarop alle verschillende kerken in Rotterdam staan vermeld. Ik ga dus gewoon één voor één de kerken op de lijst af. Natuurlijk alleen de kerken die enigszins in 'mijn  (evangelische) straatje' passen, maar verder krijgen ze allemaal een eerlijke kans. Aan de ene kant een beetje eng, want je voelt je best opgelaten als je in je eentje voor het eerst een onbekende kerk binnenstapt. Maar aan de andere kant ook wel op een leuke manier spannend, want elke kerk is weer a...

Twee keer per jaar reizen mijn zus, haar vriendin en ik af naar Halsteren, waar de grootste Intratuin van Nederland zit. Een keer in december voor de kerstcollectie en een keer in maart voor de voorjaarsplanten en paasdecoraties. Hoewel het in december altijd heel leuk is met de levende kerststal met ezels en geitjes, de poffertjeskraam en vooral heel veel versierde kerstbomen, is onze voorjaarstrip nog steeds favoriet. Elk jaar opnieuw zijn we blij verrast bij de aanblik van zoveel kleurige, bloeiende planten terwijl het buiten vaak nog zo somber is en de lente soms nog zo ver weg lijkt. Natuurlijk moet je uitkijken met het buiten zetten van vorstgevoelige planten, want echt 'veilig'  is het pas na IJsheiligen. Maar de verleiding om meteen alles vol te zetten is sterk. Het is dan ook mijn redding dat ik nog geen planten kon kopen. In de eerste plaats omdat ik ze daarna mee in de bus terug naar Rotterdam moest nemen, maar vooral ook omdat ik mijn hele balkon nog ...

Op verzoek nog wat foto's van de prijsuitreiking en de fotoshoot voor de Neckermann ontwerpwedstrijd voor Boutique Plus.. Bij de fotoshoot kreeg ik het eindresultaat voor het eerst te zien. Heel gek! Helaas waren de kleuren van de stof wat feller en heftiger dan beloofd en ook de pompoenen aan de koordjes waren helaas verdwenen. Dat viel een beetje tegen, want je hebt toch een bepaald plaatje in je hoofd als je iets ontwerpt. Maar dat soort dingen heb je nu eenmaal niet in de hand als een ander het maakt. Ook zou ik het jurkje zelf niet zo snel combineren met pumps zoals bij de fotoshoot is gedaan. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor de haarband... Behalve in de Neckermann gids, heeft er ook op de website van Libelle  een stukje over de wedstrijd gestaan. Ik ben destijds ook geinterviewd door de Belgische Libelle. Verder heeft mijn collega een heel leuk stuk geschreven in het personeelsblad voor de rubriek 'De bijzondere hobby van..' (zie foto h...

Vandaag voor het eerst met blote voeten in mijn schoenen naar buiten geweest! Ben die grove, dikke laarzen allemaal zo spuugzat, dat ik bij het horen van de weersvoorspellingen meteen m'n ballerina's uit de kast heb getrokken. Nou was dat geen onverdeeld succes. In de eerste plaats omdat ik vorig jaar aan het eind van de zomer flink wat schoenen weg heb moeten doen omdat ze er echt niet meer uitzagen. Daardoor was er weinig keus vanmorgen en trok ik heel naief m'n zwarte ballerina's aan, die sinds ik ze heb gedragen op een vlucht naar NewYork, nooit meer echt lekker hebben gezeten. Misschien is het de assocatie met opgezwollen voeten, maar feit blijft dat ik al halverwege de dag spijt als haren op m'n hoofd had dat ik die hielen-kapot-makende ballerina's had verkozen boven mijn zweterige Uggs. Ik herinner me ineens weer hoe ik vorige zomer regelmatig de verbandtrommel op kantoor moest plunderen om met pleisters het lopen op die rottige b...

Gisteren was het dan zover. Heb met drie oud-collega's gegeten bij het befaamde Angelo Betti, de oudste pizzeria van Rotterdam. Ik was best een beetje verbaasd toen ik uit de tram stapte en meteen tegen het restaurantje aanliep. Ik zeg restaurantje, want het is echt klein. Er zijn twee verdiepingen met elk zo'n zeven tafeltjes. Geen wonder dat je vaak lang moet wachten voor je aan tafel kunt, want reserveren, daar doet de familie Betti niet aan. Gelukkig viel het bij ons reuze mee en konden we al na zo'n tien minuten naar een tafeltje boven. De inrichting is absoluut niet sjiek of heel bijzonder, maar door dat simpele heeft het toch wel iets aparts. Er wordt gewoon italiaans gesproken, dus dat maakt het allemaal wel heel 'authentiek'. Maar uiteindelijk draait het natuurlijk om de pizza's. En die zijn echt erg lekker. Het viel niet mee om een keus te maken, maar ik heb uiteindelijk de Pizza Divina besteld met ...

Na de regen van vrijdagavond hield ik mijn hart vast voor het weekend. Want in de gietende regen is zelfs het Gors toch een stuk minder leuk. Maar de weergoden waren ons goedgezind, zodat we zaterdagmiddag zelfs voor het eerst dit jaar op een terrasje konden zitten. Weliswaar met jassen aan en voorzien van een flinke schaal bitterballen om ook de innerlijke mens te verwarmen, maar we zaten buiten! Een mijlpaal in de aanloop naar betere tijden. Toch ook nog maar een beker warme chocolademelk met slagroom erachteraan en hoe vreemd de combinatie met de bitterballen ook was, hij viel prima. Shia en ik zijn gelukkig gezegend met sterke magen, dus die kunnen wel tegen een stootje (lees: bitterballen met chocomel). Na een rondje Oud-Beijerland zijn we met z'n vieren, of eigenlijk vijven want Robin was er ook bij, richting Nieuw-Beijerland gegaan. Inmiddels was het zachtjes gaan regenen, maar dat mocht de pret niet drukken. Met de schemerlampen al...

Een geweldige site die ik echt niet voor mezelf kan houden is http://www.polyvore.com/ . Je kunt hier (gratis) collages maken. Het is eigenlijk bedoeld voor kleding, schoenen en accessoires, maar je kunt het voor vanalles gebruiken. Denk bijvoorbeeld aan een moodboard voor je interieur of, zoals ik graag doe, een verzameling plaatjes waar je gewoon vrolijk van wordt. Er zijn enorm veel bestaande items die je zo kunt gebruiken, maar je kunt ook zelf items importeren. Daar is een handig tooltje voor dat je via de site kunt downloaden. Daarmee kun je van elke website items kopieeren, die je vervolgens opslaat in je collecties. Door items te selecteren, te plakken en te combineren kun je echt hele professionele collages of moodboards maken, zoals je ook wel in glossy's ziet. Je kunt ook de creatieve uitbarstingen van anderen bekijken. Echt geweldig wat sommige mensen maken! Hier het resultaat van mijn eerste stappen in de wereld die Poly...

Heb je na een avondje theater geen zin meer om helemaal terug naar huis te rijden en zoek je een leuk hotelletje in Rotterdam? Aan de Waalhaven zit een uniek hotel: H2otel . Het is een soort grote woonboot, waarin 49 hotelkamers zijn gemaakt. Aan de achterkant zit een brasserie die uitkijkt over het water. Extra leuk zijn de ronde 'picknickbootjes' waarmee je bij mooi weer zelf het water op kunt.

Zo is het vrijdagmiddag en ligt het hele weekend nog voor je, en hup, ineens is het weer maandagochtend en sta je aan het begin van een nieuwe werkweek. Des te meer reden om ervan te genieten dus! Van het weekend bedoel ik dan, he! Zaterdag kwam mijn zus bij me logeren, dus lekker samen de stad in geweest. Het weer was niet geweldig, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben een bagel gegeten bij Bagels & Beans, want daar was Audrey nog nooit geweest. Ook zij is inmiddels een liefhebber! Natuurlijk kon ik maar weer moeilijk kiezen uit al die heerlijke dingen die er op de kaart staan. Ik ben uiteindelijk gezwicht voor een volkoren bagel met banaan, honing en kaneel. Alleen die geur al is heerlijk. Vers aardbeiensap erbij...mmm! Daarna konden we weer op volle kracht verder met shoppen en zijn goed geslaagd. Op de terugweg nog even over de markt gelopen. Het was al tegen vijven, dus ze waren de boel al aan het afbreken. Het begon ook steeds harder te regenen, dus we hebben al...

Vanmiddag eindelijk naar de tentoonstelling van de Nederlandse modeontwerper Cargelli, oftewel Carl Gellings, in het Schielandhuis geweest. Al weken neem ik me voor te gaan, maar steeds kwam er niks van. Met de volprezen Rotterdampas op zak (gratis toegang!) nu toch maar eens een cultureel uitstapje gemaakt. In het Schielandhuis , dat qua gebouw alleen al de moeite waard is, zijn op dit moment drie tentoonstellingen te bezichtigen, te weten die van Cargelli, 'Nooit gebouwd Rotterdam' en 'Kinderprent voor 1 cent'. 'Nooit gebouwd Rotterdam' geeft een overzicht van nooit uitgevoerde bouwprojecten in Rotterdam. Gek om te zien hoe anders deze stad eruit had kunnen zien als er destijds andere keuzes gemaakt waren! 'Kinderprent voor 1 cent' toont een selectie van de kinderprenten van de Atlas van Stolk . De Atlas Van Stolk heeft zo’n 1400 van deze kinderprenten in de collectie, die vooral bedoeld waren voor kinderen en volwassenen die nauwelijks konden leze...

Deze week heb ik twee boeken gelezen, die ik jullie echt niet wil onthouden. Heel verschillend, maar wat mij betreft allebei aanraders. De ene is 'Bij ons thuis' van Harriet Evans . Dit is het eerste boek van mijn stapel geleende biebboeken. Een roman van een schrijfster van wie ik ook het boek 'Een hopeloze romaticus' in mijn boekenkast heb staan. Was dit boek best aardig, maar een beetje te chicklit-achtig naar mijn smaak, het eerder verschenen 'Bij ons thuis' is een boek vol sfeer en toch met de nodige romantiek voor de zwijmelaars onder ons. Mij sprak vooral het ouderlijk huis van de hoofdpersoon, 'Keeper House', enorm aan. Sfeervolle beschrijvingen a la Rosamunde Pilcher en Marcia Willett, waarbij zoals gebruikelijk veel wijn en whiskey geschonken wordt. "Je zou ervan aan de drank raken, zo gezellig klinkt het", zou mijn moeder zeggen. Hier een aardige omschrijving van het verhaal: Home should be a place where you can relax, escape...

Over het algemeen ben ik niet zo'n soepmens. Net als bij koffie, wat ik dus echt niet lust, vind ik dat jammer. Niks zo lekker als de geur van vers gezette koffie. En ook het hele ritueel van het koffie zetten spreekt me ontzettend aan. Het doet me denken aan vroeger, toen mijn vader een paar minuten voor het begin van het acht uur journaal opstond en naar de keuken liep om koffie te zetten. Hoewel hij zich nooit met huishoudelijke taken bemoeit heeft zolang als mijn moeder dit kon doen, was het koffie zetten echt zijn ding. Ik heb sindsdien meerdere pogingen gedaan om koffie zoals ze zeggen 'te leren drinken'. Hoe leuk zou het zijn om 's morgens mijn keuken te vullen met de heerlijke geur van vers gezette koffie of om, heel Sex in the city-achtig onderweg naar het werk een beker koffie te kopen! En wat dacht je van zo'n grote kom cappuchino bestrooid met cacao? Maar helaas, of het nou Senseo, gewone koffie of eikeltjeskoffie is, met veel melk, weinig m...