Belevenissen van een stadsmuis

Ik heb mijn blog de laatste weken enorm verwaarloosd, waarvoor excuses! Ik hoop dat iedereen fijne kerstdagen heeft gehad. Ik in elk geval wel! Vrijdag was ik lekker al vrij, dus hondje Robbedoes en ik zijn al vroeg in de middag richting Den Haag vertrokken. De trein had wel wat vertraging, maar verder viel het allemaal reuze mee. In Den Haag lag trouwens veel meer sneeuw dan hier in Rotterdam. Hond vond het geweldig, maar op de weg was het niet altijd even handig. Zo hebben we mijn broers auto twee keer moeten aanduwen om 'm van de parkeerplaats te krijgen! Vrijdagavond ben ik met mijn 'schoonzusje' en haar moeder naar de kerstnachtdienst geweest van de Amerikaanse kerk. Die is gelukkig vlakbij, dus konden we er lopend naartoe. De dienst was erg mooi en ook de liederen die gezongen werden, waren tenminste 'echte' kerstliedjes. Heel bijzonder was het zingen van 'Silent night' aan het einde van de avond. Iedereen had bij binnenkomst een klein kaarsje gekreg...

Wat een verrassing toen ik vanmorgen wakker werd! Er was vannacht zeker zo'n 20 cm sneeuw gevallen, waardoor alles weer bedekt was onder een dikke, witte deken. Meteen ook geen gladde straten meer, hoewel dat natuurlijk een kwestie van tijd is. Robin stond echt tot zijn oksels in de sneeuw. Maar leuk dat hij het vindt! Hij moet springen om erdoor te komen, net alsof hij door de golven springt. En als hij terug naar binnen komt, zitten zijn poten en snuit (ja, hij wroet met z'n snuit in de sneeuw) helemaal vol met sneeuwklonten. Die gaat hij dan lekker op z'n gemak eruit trekken. Uiteraard liggend op het kleed. Lekker nat... Het leek me een mooi moment om nog eens z'n nieuwe trui aan te trekken. Misschien dat meneer het met deze kou toch wel zou gaan waarderen, zo'n lekker wolletje. Meteen met z'n rubber kip gaan spelen om 'm een beetje af te leiden. Leek te werken, want hij had nergens erg in. Tot hij uitgespeeld was en vervolgens zeer geirriteerd over...

Het faillissement van Oilily kwam voor vele liefhebbers volkomen onverwacht. Begin 2009 werden alle 300 eigen winkels die Oilily op dat moment wereldwijd bezat, gesloten en leek er een einde gekomen te zijn aan het Nederlandse merk met de bontgekleurde mode en accessoires. Maar niets is minder waar! Oilily is terug van weggeweest. Het merk is sinds mei dit jaar weer in handen van de familie Olsthoorn, die met frisse moed aan de slag ging om een nieuwe collectie kinderkleding te ontwerpen. Voorlopig is de kleding alleen verkrijgbaar via de webshop en in een aantal kinderkledingwinkels.  Het is wel de bedoeling dat er op termijn weer hele Oilily winkels komen, maar we zijn allang blij dat die vrolijke spulletjes weer gewoon te koop zijn. De kleding vond ik altijd nogal duur, maar de tassen en sjaals oefenden een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me uit. Zo is er nu een nieuwe tassenlijn verschenen met de geweldige naam 'Ladybird'. In verhouding tot de tassen van PIP is O...

Vandaag was het weer tijd voor ons halfjaarlijkse bezoek aan Intratuin Halsteren. We gaan altijd aan het begin van de lente om de nieuwe plantjes te bekijken en vrolijke spulletjes voor pasen te shoppen, en we gaan elk jaar een paar weken voor kerst om lekker in de kerststemming te komen. Bij aankomst bleek de voormalige koffiehoek omgebouwd te zijn tot een modern en ruim restaurant. Aangezien onze koffie met 'applepoint' een belangrijk deel uitmaken van de Halsteren traditie, geen onbelangrijke constatering. Groot voordeel is dat we nu al bij binnenkomst meteen aan het gebak kunnen. Je moet natuurlijk goed op krachten komen voor al dat shoppen dat je te wachten staat! We waren aangenaam verrast met het uitgebreide assortiment gebak; van verschillende soorten muffins tot pecanbroodjes, appeltaart en warme wafels. Het maakte de keus niet bepaald eenvoudig, maar doorzetters als we zijn, hebben we ons er moedig doorheen geslagen. Oftewel, we namen er elk twee. Omdat ik elk j...

Omdat 5 december dit jaar op een zondag viel en we dus de volgende dag weer allemaal aan het werk moesten, besloten we het heerlijk avondje maar gewoon een dagje eerder te vieren. Ik woon nu bijna een jaar in deze flat in Rotterdam en met het vieren van Sinterklaas is mijn stek echt helemaal ingewijd. Mijn zus kwam vanuit Oud-Beijerland en bleef het weekend bij mij logeren. Mijn broer en zijn vriendin kwamen met de auto vanuit Den Haag en gezien het weer had ik er al rekening mee gehouden dat ook zij in Rotterdam moesten blijven slapen. Maar gelukkig stopte het 's avonds eindelijk met sneeuwen en konden ze gewoon terugrijden naar hun eigen bedjes. Toen mijn ouders nog leefden was Sinterklaasavond het absolute hoogtepunt van het jaar. We deden af en toe wel aan surprises en ook gedichten vol verholen kritiek kwamen geregeld langs, maar centraal stonden toch wel de kadoos. We waren ons terdege van onze pure hebzucht bewust en spraken van een 'asociale berg', waarmee de eno...

Door een stukje in 'Dat is handig', het non-food tijdschrift van Albert Heijn, kwam ik op het idee om weer eens kruidnagel-sinaasappels te maken. Jaren geleden heb ik dat ook wel eens gedaan, maar zoals met wel meer dingen, vergeet je dat dan weer en komt het er jaren niet van. Terwijl het zo lekker ruikt en nog gezellig staat ook! Het is heel simpel; je neemt wat sinaasappels en een zakje kruidnagels.  Met een sateprikkertje maak je gaatjes in de sinaasappel, waar je vervolgens kruidnagels in steekt. Je kunt verschillende patronen verzinnen natuurlijk. In de 'Dat is handig' hadden ze bovenop de sinaasappel met een kopspeldje een mooi lintje geprikt. Ook heel leuk. Ik had meerdere sinaasappels, dus vond het niet echt nodig. Het enige nadeel van dit werkje is dat je er hele plakkerige, vieze vingers van krijgt. Maar de echte kerstgeur die daarna de kamer vervult, maakt dat meer dan goed!

Omdat het adres van mijn blog toch wel erg lang was, heb ik deze veranderd. Vanaf nu kun je me vinden op http://stadsmuissie.blogspot.com in plaats van op http://belevenissenvaneenstadsmuis.blogspot.com. Claudia, ik weet dat jij je afvroeg of zo'n adresverandering mogelijk is in Blogger zonder dat je ineens vanalles kwijt bent. Nou, ik heb het dus getest en JA, het kan! Mijn volgers heb ik ook nog, dus volgens mij is alles goed gegaan.

Afgelopen donderdag was het Thanksgiving. In Nederland wordt dit niet echt gevierd, maar in veel andere landen is het echt een familiefeest. Het hele gezin verzamelt zich 's avonds om de eettafel om samen te genieten van allerlei lekkere gerechten, met als hoogtepunt een grote geroosterde kalkoen uit de oven. Mijn broer en zijn vriendin zijn dit jaar een nieuwe traditie gestart door ons allemaal te vragen voor een Thanksgiving etentje. Compleet met twee kippen uit de oven, cranberries en appeltaart met slagroom toe. Ik ben altijd wel in voor iets gezelligs, dus al kwam het idee spontaan op en kregen we de uitnodiging pas 's middags, even voor zessen 's avonds zat ik in de trein richting Den Haag. Een super gezellige en smakelijke avond gehad, dus wat mij betreft voor herhaling vatbaar! En we hebben allemaal zoveel om dankbaar voor te zijn, dat we daar ook best eens bij stil mogen staan, toch?

Het was een tijd geleden dat ik mijn penselen had gebruikt, maar toen ik afgelopen weekend in de weer was met tubes verf, voelde het weer zo lekker! Aanleiding was een abstract schilderij dat mijn broer en zijn vriendin op internet hadden gezien. Zij zijn al een tijdje op zoek naar iets groots voor boven de bank en het schilderij 'Ocean Life' leek ze wel wat. Ik met mijn grote mond zei dat ik dat ook wel kon maken, toen ik de prijs van een dikke vierhonderd euro zag. Waarop mijn broer zei: "Dat is goed!" en mij de link mailde. Ik had alleen nog nooit eerder iets abstracts gemaakt. Ook het formaat van het doek, 70 bij 90 cm, maakte me een beetje zenuwachtig om de eerste klodder erop te maken. Maar eigenlijk is het me heel goed bevallen. Je kunt je hier zo lekker op uitleven. Het gaat veel meer om gevoel en kleur dan om precisie. Steeds als ik dacht dat ik klaar was, zag ik na een tijdje toch iets dat beter kon en dan haalde ik m'n kwasten weer tevoorschijn. Maa...

Nog twee weken voor het sinterklaas is en raad eens? Ik heb al mijn kadoos al binnen! Ik hou mezelf altijd voor dat ik het 'gezellig' vind om mijn sintinkopen te doen omdat je er zo van in de stemming komt, maar als ik eerlijk ben is dat niet zo'n beste stemming. Na zo'n uur sjouwen met armen vol kadoos, waarvoor ik ellenlange rijen bij de kassa's heb moeten trotseren, raak ik zo geirriteerd door al die honderden slenterende, duwende en voorpiepende mensen die allemaal tegelijk met mij hun inkopen doen, dat van een feeststemming bij mij geen sprake meer is. De handvatten van de tasjes snijden in mijn handen, ik loop me suf te verzinnen wat ik nou voor iedereen moet kopen en ren van hot naar her op zoek naar dat ene perfecte kado. Maar dit jaar was het anders. Ik heb zoveel mogelijk via internet besteld. Geen gesjouw of gezoek naar die ene cd of dat ene boek, maar gewoon een druk op de knop en klaar. Ideaal. Natuurlijk bleef er nog genoeg over waarvoor ik wel de st...