Belevenissen van een stadsmuis

Na m'n vorige post, begon ik me af te vragen wat we nou zo leuk vinden aan series als Once upon a time. Is het dat we stiekem zouden willen dat sprookjes toch waar blijken te zijn? Verlangen we diep in ons hart naar wat magie om ons eigen leventje wat spannender te maken? Of komt het uiteindelijk allemaal neer op dat waar alle sprookjes eigenlijk over gaan; true love? In Once upon a time wordt wat afgetoverd, maar de sterkste magie is die van 'true love's kiss', die elke vloek kan breken. Wij nuchtere dames, en heren natuurlijk, neem me niet kwalijk, geloven natuurlijk niet meer dat er op de wereld maar 1 ware liefde voor ons is. Dat jullie voor elkaar bedoeld zijn en dat als jullie elkaar vinden, deze liefde voor altijd en eeuwig blijft bestaan. We geloven niet meer in 'living happily ever after'. Als je kijkt naar het aantal echtscheidingen en gebroken relaties, zou je er gewoon somber van worden. Dat is misschien de reden dat we zo graag zouden willen d

Ik ken mensen die serieverslaafd zijn. Die kijken de ene serie na de andere. Ik heb er eigenlijk maar eentje waar ik voor thuis blijf; Once upon a time. Bij wijze van spreken dan, want in dit digitale tijdperk hoef je natuurlijk geen serie meer te missen. Je kijkt 'm gewoon online of je downloadt 'm. Maar daar komt ook meteen die verslaving om de hoek kijken. Want een week wachten om de volgende aflevering te kunnen zien? Ben je gek, we willen het nu! En dus zit je tot diep in de nacht aan de buis gekluisterd. Nog eentje dan! En voor je het weet is het zover. Kun je geen appel meer zien zonder aan Sneeuwwitje te denken. En spreek je mensen in je omgeving ineens aan met 'dearie'. Sorry, een inside joke voor de hardcore fans. Voor wie Once upon a time niet kent, hier een korte samenvatting. Eigenlijk niet te doen, want er lopen zoveel verhaallijnen door elkaar heen en je moet voortdurend blijven nadenken, maar dat is dan ook  het geniale van de serie. Seizoen 1

Sinds kort ben ik aan het bakken. Niet koken let wel, maar bakken. Kookprogramma's vind ik weinig aan en ik kom zelden in de verleiding om het recept thuis ook te gaan maken. Maar met bakken is het een heel ander verhaal. Het begon met 'Heel Holland bakt'. Daarbij liep het water me in de mond. Ik geef toe dat de inrichting van de tent, die het decor vormt voor al het kneden en mixen, enorm bijdraagt aan het plezier. De pasteltinten, de vlaggetjes en vooral ook de licht blauwe en turquoise mixers van Kitchen Aid... geweldig! En aangezien ik gek ben op koekjes, cake en alle andere zoetigheden, werd 'Heel Holland bakt'  al snel mijn favoriete programma.  Helaas is het inmiddels afgelopen, maar gelukkig heb ik ook de Engelse variant ontdekt, die zelfs nog veel leuker is! Bij 'The Great British Bakeoff' vertellen ze tussendoor iets over de geschiedenis van allerlei lekkernijen. Je ziet stukjes van het prachtige Engeland en van de even prachtige Paul Hollywoo

Over een uur word ik 38 jaar. Nu is het dus een soort oudejaarsavond voor me. Een goed moment om terug te kijken op het afgelopen jaar. Zonder in details te treden, kan ik stellen dat het niet zo'n gemakkelijk jaar is geweest. Een nieuwe baan die me bloed, zweet en tranen heeft gekost. Nou ja, in elk geval die laatste twee. Ik heb m'n stinkende best gedaan en hard gewerkt. En als ik kijk naar de dingen die ik heb gedaan, dan ben ik tevreden. Natuurlijk kan het altijd beter en is er altijd ruimte voor verbetering. Maar ik heb alles gegeven en ik ben blij met de resultaten. Ik heb volgehouden, ook toen het zo moeilijk was. En nu is het klaar en voorbij. Ik kan verder. Sinds kort ben ik bezig met een coachingstraject. We zijn nog maar net begonnen, maar nu merk ik de effecten al. Ik had altijd een hekel aan mensen die het hadden over 'jezelf ontdekken' en 'dicht bij jezelf blijven'. Maar dat is precies wat ik nu aan het leren ben. Uitvinden wie je echt bent en